THE 43rd DEATH ANNIVERSARY OF LATE RUKMANI DEVI

THE 43rd DEATH ANNIVERSARY OF LATE RUKMANI DEVI THE QUEEN OF SINHALA CINEMA FALLS ON 28TH OF OCTOBER 2021

ARTICLES ON HER-UPDATED

 ARTICLE-08-SILUMINA
2013-07-28


 ශ්‍රී බුද්ධගයා විහාරේ...



“ශ්‍රී බුද්ධගයා විහාරේ - වඳිනේමූ මෝක්ෂ පතාලා.”
සුවහසක් වූ සහෘද ශ්‍රාවකයන්ගේ සවන් පීරා එන ඒ ගී හඬ අද නැ‍ඟෙන්නේ, අප හැමගේ සිත් සසල කරවන - ධර්ම සංවේග දනවන - පසුබිමක් තුළය.
උත්තර භාරතයේ, සම්බුදුන්ගේ විහාරය යන අරුතින් බිහාර් නම් වූ එකී ප්‍රාන්තයේ වැඩ වෙසෙන ශ්‍රී මහා බෝ සමිඳුනට බෝම්බ ප්‍රහාරයක් එල්ල වී ඇත යන ආරංචිය, පසුගිය දිනෙක මුළු ලොවම වෙසෙන බොදු සැදැහැවතුන්ගේ මතු නොව, සියලු ‍සද් දනන්ගේ සිත් ගැඹුරටම පෑරූ පුවතක් වූ බැව් අමුතුවෙන් කිව යුතු නොවෙයි.
මෙමොහොත ඒ සංවේගය නිමවා ලන්නට නිසිම පිරිත වනුයේ, ඉහත දැක්වුණු අමරණීය ගීතය නොවේදැයි මට සිතිණි. අද තීරුවේ නිමිත්ත හැටියට, රූපසිංහ මාස්ටර් ද සමඟ රුක්මණි දේවිය ගායනා කරන ඒ ගීතය තෝරාගත්තේ එහෙයිනි.
මෙම ගීතය සම්බන්ධයෙන් සටහන් කළ යුතු මූලික කාරණා කිහිපයක්ම ඇත්තේය.
ශ්‍රී බුද්ධගයා විහාරේ යන වදන්වලින් අරඹින ගීතය ද මේ පිවිස ඇත්තේ, අටවැනි දශකයටය. අපගේ අවධානය යොමු වන වැදගත්ම කාරණය වන ගීතයේ ප්‍රබන්ධය ගැන සලකන විට වුවද, විශේෂත්වයක් පැනෙයි. ගීතයෙහි රචකයා හෙවත් ප්‍රබන්ධකයා වන්නේ, සී. වීරසේකර නමැති කවියෙකි. ඔහු පිළිබඳ තොරතුරු කාලයේ වැලිතලාවෙන් වැසී ඇත්තේ වන. බෞද්ධ තේමාවන් ඔස්සේ සිංහල ගීත සංඛ්‍යාවක් ප්‍රබන්ධය කළ මෙම රචකයා, අනාගත පරපුර ඉදිරියෙහි ජීවමාන වන්නේ, ඔහුගේ මෙවන් නිර්මාණවලින් පමණි.
වරක් (ශ්‍රීමත්) ඇල්ෆ්‍රඩ් ටෙනිසන් (1809-92) කවියා ප්‍රකාශ කෙළේ, කලාකරු යනු, සුන්දර දැයෙහි නිර්මාතෘ බවය; කලාව හෙළිදරවු කොට, කලාකරු සඟවා තැබීම, කලාවෙහි අරමුණ බවය. (Artist is the creator of beautiful things. To reveal art and to conceal artist is art's aim.)
මේ වනාහී, එවන් අවස්ථාවකි.
එච්. ඩබ්ලිව්. රූපසිංහ මාස්ටර්ට සහ රුක්මණි දේවි නමැති ගීත කෝකිලාවට අමරණීය ගීතයක් ගායනා කරන්ට ඉඩ දී, මෙම රචකයා ලෝකයෙන් සැඟවී සිටීම, ටෙනිසන් කවියාගේ අපූරු අර්ථකථනයට නිදසුනක් වැන්න.
සිංහල ගීතයේ ග්‍රැමෆෝන් යුගය නියෝජනය කරන මෙම ගීතය, කලින් නිර්මිත වූ කිසියම් භාරතීය තනුවක් අනුව ගායනා කරන ලද බැව් පෙනී යයි. ගීතය මෙතුවක් කල් ජීවත් කරවීමට, එකී තනුව ද හේතුකාරක වී ඇති බැව් අවිවාදිත කාරණයකි. ඒ අතර, උත්තර භාරතීය ශාස්ත්‍රීය සංගීත පදනමක පිහිටා එය ගායනය කෙරෙන ගම්භීර ආකාරය ද, ගීතයේ අමරණීයත්වයට හේතුභූත වී ඇත්තේය.
එකී කාරණා සියල්ල අබිබවා, මෙම නිර්මාණය ඉස්මතුව පෙනෙන්නේ, එහි රචනය නිසා බැව් කිව යුතුය. විශේෂයෙන්ම, සී. වීරසේකර නමැති ගීත ප්‍රබන්දකයා ස්වකීය රචනයෙහි නිමිති වශයෙන් ගන්නා වූ කාරණා, ගීතයෙහි සදානුස්මරණීයත්වය කෙරෙහි බෙහෙවින් බලපා ඇත්තේය.
මුල්ම කාරණය, ත්‍රෛලෝක නායක බුදු හිමියන් වැඩ සිටි බුද්ධගයා විහාරයය; ඉනික්බිතිව, සම්බුද්ධත්වය ලබන්ට සිදුහත් බෝසතුන් පිට දුන් ජයශ්‍රී මහ බෝධියය; බද්ධ පර්යංකයෙන් නිසීදිත වජ්‍රසානයය; බුදු හිමියන් විසින් දසබිම්බරක් වූ මාර සේනාවන් පරදා ලූ වගය; තණ්හා - රතී - රගා යන මාර දුහිතෘකාවන් පරාජය කළ වගය; ඒ සියල්ල උදෙසාම සිදුහත් බෝසතුන් විසින් පූරිත පාරමිතා බලය හේතු වූ වගය; බුදු හිමියන් විසල් පෙරහැර පෑ ජය භූමිය මේ බෝධ්ගයා නම් විහාර භූමිය බවය; අවසාන වශයෙන් ශාසන ආලය ඇතියවුන් විසින් බව දුක නසන්නා වූ මොක් සුව හෙවත් නිවන් සුව පතා, මෙකී බුද්ධගයා විහාරය වන්දනය කළ යුතු බවය.
ශ්‍රී බුද්ධ­ගයා විහාරේ
වඳි­නේමූ මෝක්ෂ පතාලා
ශාක්‍ය තිලෝනා වැඩ සිටි එදිනා
මරං­ග­නන් පර­දාලා
සිරි මහ බෝධී වෙත සැදි ඒ
විදු­ර­ස්නේහී මුනි රාජා
ආ දස බිම්බර මාර සේනා
පෙරුම් බලෙන් පර­දාලා
ප්‍රාති­හාර්ය පෑ දශ­බ­ල­ධාරී
ජය බිම මේ විශාලා
ශාසන ආලෙ ඇති ලෝ වාසී
බව දුක නසනා සේමා
වඳි­නේමූ මෝක්ෂ පතාලා


පද රච­නය - සී. වීර­සේ­කර
ගාය­නය - එච්. ඩබ්ලිව්. රූප­සිංහ සහ
රුක්මණී දේවි

(එච්. ඇම්. වී. ග්‍රැම­ෆෝන් තැටි­යක් සඳහා
ගායනා කෙරිණි.)
මෙසමයෙහි අප විසින් බලාපොරොත්තු වන ආකාරයේ, නිර්මාණාත්මක පක්ෂයෙන් විදග්ධ රචනයක් නොවුවද, සිය නිර්මාණය තුළ රචකයා විසින් ග්‍රහණය කරගෙන ඇති නිමිති සියල්ලම, ශ්‍රාවක පාඨක සුධීන්ගේ අමන්දානන්දයට හේතු වේමැයි.
සී. වීරසේකර නම් ගීත රචකයා, කවර තරමේ සන්නිවේදකයෙකු ද යන වගත්, ඒ කරුණු ආශ්‍රයෙන්ම මොනවට ප්‍රකාශ වෙයි.
රචකයා විසින් අවධාරණය කරනු ලබන ඉහත දැක්වුණු කාරණා සියල්ල සමවායෙන් ගත් කල, මෙම නිර්මාණයෙහිලා සැබැවින්ම උත්කර්ෂයට නැ‍ඟෙන්නේ බුද්ධත්වයයි.
සිදුහත් බෝසතුන් බුද්ධත්වය ලබන ලද්දේ බෝ රුකක් යට දී නොව, ඇසතු ගසක් යටදීය. ඒ ඇසතු රුක, බෝ රුකක් හෙවත් බෝධියක් වූයේ එතැන සිට, සිදුහත් බෝසතුන් විසින් නිරවශේෂයෙන්ම සර්ව සම්පූර්ණ වූ අවබෝධය හෙවත් බුද්ධත්වය ප්‍රත්‍යවේක්ෂණය කරන ලද නිසාය. අවබෝධය හෙවත් බෝධිය ලබන ලද්දේ කිසියම් ගසක් යට ද, එගස එතැන් සිට බෝධි වෘක්ෂය හෙවත් අපගේ ව්‍යවහාරයෙන් බෝධියක් වූයේය.
අසදෘශ අට්ඨකථාචාර්ය වූ බුද්ධඝෝෂ මහ තෙරුන්ට “බෝධි” ශබ්දය විශේෂයෙන් අර්ථකථනය කරන්ට සිදු වූයේ, ඒ නිසා වනැයි සිතෙයි. බුදුගොස් හිමියන් දක්වන පරිදි “බෝධි” ශබ්දය, වෘක්ෂය - මාර්ගය - සර්වඥතා ඥානය - නිර්වාණය යන අරුත් සතරෙහිම යෙදෙයි. ඒ ඇසුරෙන් ජය ශ්‍රී මහබෝධිය විවරණය කොට දැක්විය යුතු වන්නේ, සිද්ධාර්ථ ගෞතම බෝධිසත්ත්වයන්ට මාර්ගය ද, සර්වඥතා ඥානය ද, නිර්වාණය ද, අවබෝධ කරගන්ට පිට දුන් වෘක්ෂය හැටියටය. වසර දෙදහස් හයසියදෙකකට පෙර අප මහ බෝසතුන් පලඟ බැඳ හිඳගත්තේ කිසියම් ගසක් යට ද, ඒ ගස පූජනීයත්වයට පත් වන්නේ, එකී හේතුවෙනි.
ධර්මයේත් සාහිත්‍යයේත් බෝධිසත්ත, මහාසත්ත, බුද්ධාංකුර යන උතුම් වදන්වලින් විශේෂිත සිදුහත් බෝසතුන්, බුද්ධ - සම්බුද්ධ - අභිසම්බුද්ධ - සම්මාසම්බුද්ධ යන තත්ත්වයට පත් වූ සේක්, ඒ බෝධිය යටදීය.
මීට වසර දෙදහස් හයසියදෙකකට පෙර එතැනින් බිහි වූ මහා පුරුෂයා, මානව වංසකතාවට එක් වන්නේ කවරකු හැටියට ද?
බුද්ධත්වය ලැබීමෙන් පසු කිසියම් අවස්ථාවක බුදු හිමියන් විසින්ම තමන් වහන්සේ හඳුන්වා දුන් අපූරු වදන් කිහිපයක් අංගුත්තර නිකායේ ඒක පුද්ගල වග්ගයේ දැක්වෙන්නේ, මෙපරිද්දෙනි.
“ඒක පුග්ගලෝ භික්ඛවේ, ලෝකේ උප්පජ්ජමානෝ උපප්පජ්ජති, අදුතියෝ, අසහායෝ, අප්පටිමෝ, අප්පටිසමෝ, අප්පටිභාගෝ, අප්පටිපුග්ගලෝ, අසමෝ, අසමසමෝ, දීපදානං අග්ගෝ.
“කතමෝ ඒක පුග්ගලෝ,
“තථාගතෝ අරහං සම්මා සම්බුද්ධෝ. අයං ඛෝ භික්ඛවේ, ඒක පුග්ගලෝ ලෝකේ, උප්පජ්ජමානෝ උප්පජ්ජති, අදුතියෝ, අසහායෝ, අප්පටිමෝ, අප්පටිසමෝ, අප්පටිභාගෝ, අප්පටිපුග්ගලෝ, අසමෝ, අසමසමෝ, දීපදානං අග්ගෝති.”
“මහණෙනි, ලොව පහළ වන එකම පුද්ගලයෙක් අදුතියව, අසහායව, අප්පටිමව, අප්පටිභාගව, අප්පටිපුග්ගලව, අසමව, අසමසමව, දෙපා ඇත්තවුන්ට අග්‍රව උපදී.
“ඒ එකම පුද්ගලයා කවරෙක් ද?”
“තථාගත අර්හත් සම්මා සම්බුදුරජාණන් වහන්සේය. මහණෙනි, ලොව පහළ වන මේ එකම පුද්ගලයා අදුතියව, අසහායව, අප්පටිමව, අප්පටිභාගව, අප්පටිපුග්ගලව, අසමව, අසමසමව, දෙපා ඇත්තවුන්ට අග්‍රව උපදී.”
“සිරි මහ බෝධි වෙත සැදි ඒ විදුරස්නෙහී මුනි රාජා” ආදී වශයෙන් පැනෙන ගී පදවලින් විශේෂණය කොට දක්වන්නේ, ඒ අදුතිය... අසමසම පුද්ගලයාය.
මේ මහා පුරුෂයා විසින් එසේ ලබන ලද සම්බෝධිය කෙසේ නම් වී ද? පුරා අවුරුදු දෙදහස් හයසිය දෙකක් පුරා කෙළ සුවහසක් වූ දනන් විසින් එකී සම්බෝධිය හෙවත් සම්බුද්ධත්වය නොයෙක් අයුරින් දකින්නට - හඟින්නට - අවබෝධ කරන්නට - පසක් කරන්නට - කොතෙකුත් වෑයම් කරන්ට ඇත. එහෙත් ඒ බුද්ධත්වයේ අපූර්වය කිමැයි වටහාගත හැක්කේ, බුදු හිමියන්ගේම වදන්වලිනි. පසු කලෙක බුදු බණ හෙවත් බුදුන් වදාළ දහම ග්‍රන්ථ හැටියට සංග්‍රහ කළ සංගීතිකාරක බුදුසව් මහසඟන විසින්, අපට වටහාගත නොහෙන කිසියම් විශේෂ හේතුවක් නිසා ධම්මපදයේ “බුද්ධ වග්ගයෙහි” නොව, “ජරා වග්ගයෙහි” සංග්‍රහ කොට දක්වන ලද බුදු වදන්වලින්ම, ඒ බුද්ධත්වයේ අසිරිය මොනවට පළ කළ අයුරු මේ බැලුව මැනවි.

අනේක ජාති සංසාරං
සන්ධාවිස්සං අනිබ්බිසං
ගහකාරකං ගවේසන්තෝ
දුක්ඛා ජාති පුනප්පුනං
ගහකාරක දිට්ඨෝසි
පුන ගේහං න කාහසි
සබ්බා තේ ඵාසුකා භග්ගා
ගහකූටං විසංඛිතං
විසංඛාරගතං චිත්තං
තණ්හානං ඛයර්‍මඣගා

ඒ උදාන වාක්‍යය, මිනිස්වග සතුව පවත්නා, මහඟුතම කවිය බැව්, අපි කිසි විටෙකත් සිහි නොකරමු. දැන් ඉතින්, ඒ අපූරු කවිය මේ අයුරින් අපේ බසට නඟා කියවා බලමු.

අනේක වූ මේ සංසාරයේහී
ගෙය වදන වඩුවා සොයමින් ඇවිද්දෙම්
ඒ නමුදු ඔහු ඉතින් හමු වූයෙ නැත්මැයි
යළි යළිත් ඉපදීම දුක් වේය සසරේ
වඩුව, තොප දුටිමි මම
යළි මෙහෙය හදනු නැත
පරාලද බිඳ දමා
කැණිමඬල සුන් කෙළෙමි
රහත් බැව් ලදිම් මම්
සිත නිවන් පිවිසියේ
ඒය, බුදුබැව්හි අසිරිය නම්.

මෙම ගීතයෙහි පරිකතා ලිවිය යුත තැන් කිහිපයක්ම වෙයි. එහෙයින්, ලබන සතියේදීත් අපට කතා කරන්ට සිදු වන්නේ, “බුද්ධගයා විහාරේ” ගැනය.





ARTICLE-07
23-10-2013- DIVAINA NEWSPAPER
නිරහංකාරකම කරුණාවන්තකම ජීවිතයට
ආලෝකයක්‌ කරගන්න

රුක්‌මණී දේවිය එදා නව නළු නිළි පරපුරට දුන් ඔවදන්
සිංහල සිනමාවේ ප්‍රථම නිළි රැජින හා අසහාය ගායිකාව ලෙස ආදරයට පාත්‍රවූ රුක්‌මණී දේවිය මියගොස්‌ මෙම 28 වන දිනට වසර 31 ක්‌ පිරෙයි. රුක්‌මිණී දේවිය මිය යන්නට පෙර ලියන ලද "ජීවන විත්ති" ග්‍රන්ථයට ඇය ලියූ මෙම සටහන හා ඡායාරූප අප උපුටා ගත්තේ ජ්‍යෙෂ්ඨ මාධ්‍යවේදියකු වන ඒ. ඩී. රන්ජිත් කුමාර ලියන ලද යුගයක ස්‌වර්ණ ගීතය - (රුක්‌මණී දේවිය ලියූ "ජීවන විත්ති" කෘතිය සමග) ග්‍රන්ථයෙනි. එම කෘතිය නුගේගොඩ සරසවි ප්‍රකාශනයකි.

මා දක්‍ෂ නිළියකැයි මම නොකියමි. එහෙත් මා පළපුරුදු නිළියක්‌ බව මට කිව හැකියි. ලංකාවේ අන් කිසිම කෙනෙකෙ=ට වඩා මා වැඩි චිත්‍රපටි ගණනක ප්‍රධාන නිළිය වශයෙන් රඟපා ඇත. අන් බොහෝ කෙනෙකුට වඩා මම වැඩි කාලයක්‌ ගායිකාවක්‌ වේදිකා නිළියක්‌ හා සිනමා තාරකාවක්‌ වශයෙන් කටයුතු කර ඇත්තෙමි. ඒ අනුව මේ කලාවේ දීර්ඝ අත්දැකීමක්‌ මට තිබේ. ඒ නිසා මගේ දක්‍ෂකම කෙසේ වුවත් පළපුරුද්ද අතින් බලන විට මගේ සහෝදර ආධුනික නිළියනටත් නිළියන්වීමට පුළ පුළා සිටින දයාබර සිනමා රසිකාවනටත් අවවාදයක්‌ වශයෙන් මා යමක්‌ කීම ගැන ඔවුන් මා සමග උරන නොවනු ඇතැයි මම විශ්වාස කරමි.

නිළියක්‌ වශයෙන් සාර්ථවීමට අවශ්‍ය ප්‍රධාන අංගවලින් එකක්‌ නම් ප්‍රසිද්ධියෙන් මුළා නොවීමයි. මෙය සිනමා නළු නිළියන් තුළ තිබිය යුතුම ලක්‍ෂණයකි. ඒ තරමට පිළිපැදීමට අමාරුම සිල් පදයත් ප්‍රසිද්ධියෙන් මුළා නොවී සිටීමය.

සිනමා නළු නිළියනට ප්‍රසිද්ධිය අවශ්‍යය. ඉතාම අවශ්‍යය. එය නළු ජීවිතයේ ආහාරය යෑයි කිය හැකි තරමට අවශ්‍ය දෙයකි. නළු නිළියන් ප්‍රසිද්ධවූ තරමට ඔවුන් රඟපාන චිත්‍රපටි බැලීමට මිනිස්‌සු පොරකති. එසේ මිනිසුන් වැඩි වැඩියෙන් බැලූ තරමට එවැනි නළුÊනිළියන් තෝරා ගැනීමට නිෂ්පාදකයෝ ඉදිරිපත් වෙති. ඒ නුව අප ජීවත් වන්නේ බොහෝ දුරට ප්‍රසිද්ධිය උඩ බව අවිවාදයෙන් පිළිගත හැකිය. ආහාරත් විස වෙන අවස්‌ථා තිබෙන්නාක්‌ මෙන්ම නළු ජීවිතයට අත්‍යවශ්‍ය මේ ප්‍රසිද්ධිය නිසාම ආධුනිකයන් බොහෝ විට මුළාවී බලාපොරොත්තු වන තරම් දියුණුවක්‌ ලබන්නට කලින් අතරමග නතරවන සැටි අපට පෙනේ.

මේ අතරම එක්‌ කරුණක්‌ පිළිගැනීමට අපට සිදුවී ඇත. එනම් ප්‍රසිද්ධියෙන් මුළා නොවී සිටීමද අමාරු කරුණක්‌ බවයි.

අසල් වැසියන් හැර අන් කිසිවකු නොදන්නා ඈත ගමක ශිෂ්‍යවක්‌ පාසල් නාට්‍යයක පෙනි සිට දක්‍ෂ ලෙස රඟපායි. පසුවදා ඇගේ පින්තූරය හා විස්‌තරයක්‌ පුවත්පතක පළවේ. මෙය දකිනට කිසිවෙක්‌ ඇය චිත්‍රපටියකට තෝරා ගනී. මාස කීපයකින් මුළු රටම ඇය ගැන කතා කරයි. ලංකාවේ නොයෙක්‌ දෙසින් ඇයට දිනපතා සිය ගණන් ලියුම් එවයි. සිනමා රසිකයෝ ඇයගේ පින්තූර ඉල්ති. ඇය දැක ගැනීමටත් ඇයගේ අත්සන් ගැනීමටත් පොරකති. මෙසේ අප්‍රසිද්ධ ගැහැණු ළමයකු හදිසි ප්‍රසිද්ධියකට පත්වූ විට ආඩම්බරවිමත් උදම්විමත් ස්‌වාභාවිකයි. අත්දැකීම්වලින් තොර ළාමක සිතකට ප්‍රසිද්ධියෙන් මුළා නොවී සිටීම පහසු නොවේ. මේ ප්‍රසිද්ධියත් ඒ නිසා ලද සතුටත් මැද නිරහංකාරව නිහතමානීව සිටීම අප සිතන තරම් ලේසි දෙයක්‌ නොවේ.

මා ප්‍රසිද්ධියෙන් ඔළුව ඉදිමවාගෙන නැති බවක්‌වත් අලුත් නිළියන් එසේ ප්‍රසිද්ධියෙන් මුලාවී සිටින බවක්‌වත් මම සීනෙන්වත් අදහස්‌ නොකරමි.

එහෙත් කොතරම් චිත්ත ධෛර්යයෙන් සිටින නළුවකු, නිළියක වුවද ප්‍රසිද්ධියේ දිස්‌නයෙන් ඇස්‌ අන්ධ කිරීමට පහසුවෙන්ම පුළුවන්වන හේතු අද තරම් එදා නොතිබුණු නිසා අපට එක්‌තරා පහසුවක්‌ විය. මා කියන්න යන්නේ එයයි.

මා මුලින්ම ජීවිතය ආරම්භ කළේ ගායිකාවක්‌ වශයෙනි. එකල මා හයහතර නොදන්නා දැරියක්‌මි. ගායිකාවක්‌ නිළියක්‌වීම මහා කීර්තියක්‌ හා ප්‍රසිද්ධියක්‌ ලැබෙන දෙයකැයි හැඟමක්‌ අද ළදැරියකට තරම් එදා ළදැරියකට තිබුණේ නැත. එදා අද තරම් ගුවන් විදුලි යන්ත්‍ර තිබුණේ නැත. පුවත්පත්වල ගායිකාවන්ගේ නළු නිළියන්ගේ තොරතුරු හා පින්තූර ප්‍රසිද්ධ කිරීමේ සිරිතක්‌ තිබුණේද නැත. ගායිකාවක්‌ ළඟට මම වේදිකා නිළියක්‌ වූයෙමි. ඒ කාලයේත් තමන් ප්‍රසිද්ධ බව දැන ගැනීමට තිබුණු එකම ක්‍රමය නාට්‍ය බැලීමට එන මහජනයා දෙස බැලීම පමණකි. රටේ නොයෙක්‌ දෙසින් ලියුම් ගලාඒමත්, තමන් බැලීමට පොර කෑමත් එදා නොවීය. කොටින් කියතොත් තමා ප්‍රසිද්ධ ද නැද්ද යන්න හරි හැටි මැන ගැනීමේ ක්‍රමයක්‌ තිබුණේ නැත.

වේදිකා නාට්‍ය කාලයේ පමණක්‌ නොව චිත්‍රපටිවලට බැඳී අවුරුදු කීපයක්‌ යන තුරුද පැවතුණේ ඒ තත්ත්වය නැත්නම් ඊට සමාන තත්ත්වයකි. කොටින් කියතොත් "කැලෑ හඳ" චිත්‍රපටිය නිපදවන කාලය එනතුරු පුවත්පත් හා මහජනයා සිනමාව ගැන අද අදක්‌වන සැලකිල්ල දක්‌වන්නට පුරුදු වූයේ නැත. ඊට කලින් අපේ පින්තූරයක්‌ පළවූයේ අවුරුද්දකට වරක්‌ නිපදවූ චිත්‍රපටියකට විවේචනයක්‌ කළ දවසක පමණකි.

මේ විදියට මා වෙත ප්‍රසිද්ධිය ළඟා වූයේ එක වර නොව හිමින් හිමින්ය. මුලින් ගායිකාවක්‌, ඊළඟට වේදිකා නිළියක්‌ හා අන්තිමට සිනමා නිළියක්‌ වශයෙන් ටිකින් ටික ප්‍රසිද්ධිය මා කරා ළඟා විය. ටිකින් ටික ශරීරගත වන විට විස වුවත් හානිකර නොවන්නාක්‌ මෙන් මෙසේ ඇඟට නොදැනී ප්‍රසිද්ධිය මා කරා එන විට එයින් හිස අවුල් නොවී සිටීමට මට පුළුවන් විය. ඒ අතින් මගේ සහෝදර නිළියන් බොහෝ දෙනෙකු නොලද වාසනාවන්ත තත්ත්වයක්‌ මට ලැබිණි.

එසේම වර්තමාන යුගයේ සිනමා උනන්දුව මහජනයා අතර පැතිර නිතර නිතර මා දගැන ප්‍රවෘත්ති, විස්‌තර හා පින්තූර පුවත්පත්වල පළ වන වි මට ලියුම් සිය ගණන් ලැබෙන්නටත් සිනමා ලෝලයන් මා වටා පොරකන්නටත් පටන් ගන්නා විට මා චිත්‍රපටි කීපයකම ප්‍රධාන කොටස්‌ රඟපා අවසනාය. විශාල වශයෙන් මා ප්‍රසිද්ධියට පත්වන විට ඒ ප්‍රසිද්ධියෙන් මුළානොවීමට තරම් මම වයසින් මෝරා අත්දැකීම් හා දැනීමෙන් යුක්‌තව සිටියෙහි. එසේ නොවන්නට ප්‍රසිද්ධිය හා ජන ප්‍රසාදය නිසා ඔළුව නරක්‌වී නිළියක්‌වශයෙන් මගේ දියුණුවට හානි පැමිණෙන්නට ඉඩ තිබිනි.

සිනමා නිළියන් නිරහංකාරව කරුණාවන්තව සිටීම දියුණුවීමට ඇති කරගත යුතු ප්‍රධාන ගුණාංග බව මා ලද අත්දැකීම් අනුව කීමට පුළුවන.

අප චිත්‍රපටිවල දැඩි දුක මැද ධෛර්යමත්ව කාරුණිකව බාධාකයන් මැඩගෙන ජීවත් වන සැටි දක්‌නා සිනමා ලෝලයෝ අප ප්‍රිය කරන්නට පටන් ගනිති. සැබෑ ජීවිතයේදී ද අප ඒ තරම්ම කාරුණික යෑයි ඔවුහු සිතති. අපේ හදවත් හාරා බැලීමට අවස්‌ථාවක්‌ සිනමා රසිකයන් තුළ නැතත් ඔවුන්ගේ ආදරය රැක ගැනීමට නම් ඇත්ත වශයෙන්ම ඔවුන් බලාපොරොත්තු වන්නාක්‌ මෙන් සැබෑ ජීවිතයේදීත් අපකාරුණික විය යුතුය. සිනමා රසිකයන් නළු නිළියන් කෙරෙහි තබන ආදරබර හැඟම්වලට නළු නිළියන් ෙද්‍රdaහීවීම වරදකි. සිනමා තිරයේදී මෙන්ම සාමාන්‍ය ජීවිතයේදීත් ඔවුන් අපෙන් බලාපොරොත්තු වන්නේ හොඳ හැසිරීමක්‌මය. ඔවුන්ගේ බලාපොරොත්තුවලට අප පයින් ගැසීම වරදකි. කාරුණික වීම වියදම් යන වැඩක්‌ නොවේ. සිනාව මුදලට ගන්නා දෙයක්‌ නොවේ.

"ම දැන් තරමට ප්‍රසිද්ධයි. මේ තරමට ජනප්‍රියයි. මේ තරම් ගණනක රඟපා තිබෙනවා" යි සෑහීමකට පත්වීමද සිනමාවේදී දියුනුවට මහත්ම බාධාවකි. කෙතරම් දක්‍ෂ ලෙස රඟපෑමට පුළුවන් වුවත් මේ ඇතැයි සිතීම වැරදිය. තමන් හොඳ යෑයි සිතුවොත් කිසිදවසක දියුනුවීමට නුපුළුවන.

මෙය රඟපෑමට නොව ජීවිතයේ අනිත් හැම අංශයකටම බලපාන කරුණකි. ලද දෙයින් ප්‍රතීතිමත්වීම හොඳ ගුණයක්‌ වුවද රඟපෑමේදී ලබන දියුනුව ගැන කිසි දිවසක තෘප්තිමත්වීම නරකය. නළු නිළියන්ගේ රඟපෑම් ගැන ඔවුන් ප්‍රියකරන සිනමා ලෝලයෝ නොයෙක්‌ අන්දමින් වර්ණනා කරති. හැම සිනමා රසිකයකුටම තමන් ප්‍රිය කරන නළුවා හෝ නිළිය තරම් දක්‍ෂ කෙනෙක්‌ තවත් නැත. තමන් ප්‍රිය කිරිමත් තමන් වර්ණනා කිරීමත් ගැන සිනමා රසිකයන්ට කෘතඥවිය යුතුය. ඒ අතරම ඒ වර්නනා විශ්වාස කර තමා දක්‍ෂයෙකැයි සිතාගතහොත් ඒ නළුවාට හෝ නිළියට දියුණුව කරා පා නැගීම එතරම් පහසු නොවේ. සිනමා නළු නිළියන් තුළ වගා කර ගත යුතු තවත් පුරුද්දක්‌ නම් විවේචනය ඉවසීමේ ශක්‌තියයි. විවේචනය නැතිව කිසිම කලාවක්‌ දියුනු නොවේ. ගුණදොස්‌ දැක්‌වීම දියුණුවට ආධාරයකි. තේරුමක්‌ නැතිව දොස්‌ පවරන අයත් විවේචනය යනු දිගට හරහට බැනීම යෑයි වරදවා තේරුම්ගෙන සිටින අයත් එමට සිටිති. එහෙත් අවංක මධයස්‌ථ අපේක්‍ෂපාත විවේචනය වරදක්‌ නොව සිනමාවේ දියුණුවට අවශ්‍ය වූවකි. යමෙකු තමන්ගේ ගුණදොස්‌ දක්‌වන විට අප කෝපවීම මෝඩ කමකි. ඇත්ත වශයෙන් අප කළ යුත්තේ ඔවුන් කරන උපකාරය ගැන සතුටුවීමයි. කෘතඥවීමයි. චිත්‍රපටි නිපදවන්නේ මිනිසුන් සඳහාය. මුදල්දී මිනිස්‌සු ඒවා බති. ඒ නිසා එම චිත්‍රපටිවල හෝ නළු නිළියන්ගේ හෝ වරදක්‌ අඩුපාඩුවක්‌ දකින විට ඒවා ගැන කතා කිරීමට අයිතියක්‌ මෙන්ම යුතුකමක්‌ද තිබේ. අපේ යුතුකම ඔවුන් පෙන්වා දෙන වැරදි හරි ගස්‌සා ගැනීමය.

එසේම නළු නිළියන් නිතරම කතා කළ ය qත්තේ තමන් රඟපෑ චිත්‍රපටිවල හොඳැත්ත නොව නරක පැත්තයි. "මගේ අර චිත්‍රපටියේ අසවල් තැන කොයි තරම් හොඳද? මගේ අර ගීතය කොයි තරම් හොඳ දැයි ඇසීම නරක පුරුද්දකි." "මගේ අර චිත්‍රපටියේ අසවල් තැන ටිකක්‌ දුර්වල නේද? වෙන විදියකට ඒ කොටස කළා නම් ඊට හොඳයි" ආදී වශයෙන් තමන්ට බැරි වූ තැන් වැරදිවූ තැන් ගැන තමා කතා කළ යුතුය. යම් කිසි නළුවකු හෝ නිළියක්‌ නිතරම තමන්ගේ හපන්කම් ගැනම කතා කරන විට අනුන් තමන් ගැන සිතන දේවල් හෝ තමන්ගේ අඩුපාඩු හෝ දැන ගැනීමට ක්‍රමයක්‌ නැත. එය දියුනුවට විශාල පාඩුවකි.

කලාකාරයකු තවත් කලාකාරයකු හෙළා දැකිමද අප අතර තබානොගත යුතු පරුද්දකි. "අරයා අර චිත්‍රපටියේ කොයි තරම් නරකටද රඟපාන්නේ? මට ඒ කොටස ලැබුණ නම් අගේට කරනවා" ආදී වශයෙන් නළුවකු හෝ නිළියක්‌ තවත් කෙනෙකුගේ වැඩ ගැන පහත් කර කතා නොකළ යුතුය. යම් කිසි වෘත්තියක යෙදී සිටින කෙනෙකු ඒ වෘත්තියේ යෙදී සිටින තවත් කෙනෙකු තමාට වඩා හොඳින් කටයුතු කරනු දුටුවොත් එය අගේ කළ යුතුය. එය අවංකව පිළිගත යුතුය. කලාකාරයා අතින් කලාවේ නම්බුව රැකෙන්නේ එවිටය.

සිනමා ලොවට ඇතුළුවීමේ ආශාවෙන් දිවා රෑ දෙකෙහි අහසේ මාලිගා තනන මගේ දයාබර සිනමා රසික රසිකාවනටද විශේෂයෙන් යමක්‌ වෙනම නොකීවොත් මගේ ජීවිත විත්ති සම්පූර්ණ නොවන බව මම සිතමි.

ලංකාවේ අවුරුද්දකට නිපදවන්නේ චිත්‍රපටි ස්‌වල්පයකිs. මේ හැම චිත්‍රපටියකටම සම්පූර්ණයෙන්ම අලුතෙන්ම නළු නිළියන් ගත්තත් එකකට 25 බැගින් වැටුණොත් අවුරුද්දකට 100 කට හෝ 125 කට විම වුණොත් 200 කට වඩා වැඩි ගනනකට අවස්‌ථාවක්‌ නොලැබේ. ඒ විදිහට බැලුවත් අවුරුද්දකට අලුත් නළු නිළියන් 200 කට තැනක්‌ ලැබෙන විට ඒ තැන බලාපොරොත්තුව දහස්‌ ගණනක්‌ ඉදිරිපත් වෙති. ඒ නිසා ඉඩකඩ ලැබෙන්නේ ඉතාම දක්‍ෂයනට පමණකි. විශාල පිරිසකට බලාපොරොත්තු සුන්කර ගැනීමට සිදුවේ. මෙහිදී එසේ තැනක්‌ නැතිවූ සිනමා රසිකයන් මට දොස්‌ තැබීමට ඉඩක්‌ ඇත. අද තෝරාගෙන සිටින අයට වඩා තමන් දක්‍ෂ බවත් චිත්‍රපටිවලට නළු නිළියන් තෝරන විට දක්‍ෂකම් ගණන් නොගෙන ක්‍රියා කරන බවත් ඔවුන් කියන්නට පුළුවන. එසේ චෝදනා කලොත් එහිද ඇත්තක්‌ තිබෙන බව මම පිළිගනිමි. දැනට මතුවී සිටින නළු නිළියනට වඩා දක්‍ෂ බොහෝ දෙනා ආධුනිකයන් අතර සිටිති. මට වඩා බොහෝ සෙයින් දක්‍ෂ රූමත් අය සිටින බව මම දනිමි. ඇත්ත වශයෙන්ම එවැනි දක්‍ෂකම් ඇති අයට කවදා හෝ තැනක්‌ ලැබෙනු නියතය. ඔවුන් මතුවී පැමිණි විට මගේ තැන ඔවුනට හිමිවනු ඇත. ආධුනිකයන් තේරීමේදී දැනට හොඳම අය පමණක්‌ තෝරා ගැනීමට විධිමත් පරීක්‍ෂණයක්‌ නැති බ මම පිළිගනිමි. එහෙත් මෙහිදී එසේ දොස්‌ කීමද යුක්‌තිසහගතව යෑයි මම නොකියමි. අපේ සිනමා කලාව අලුත් නිසා එවැනි වැරදි අඩුපාqකම් ඇතිවීම පුදුමයක්‌ නොවේ. සිංහල චිත්‍රපටි කලාප අලුත් නිසා එවැනි වැරදි අඩුපාඩුකම් ඇතිවීම පුදුමයක්‌ නොවේ. සිංහල චිත්‍රපටි කලාව දියුනුවී මහජනයා හොඳ චිත්‍රපටිත් හොඳ නළුවනුත් ඉaලන විට දැනට වඩා දක්‍ෂ අය තෝරා ගැනීමට සිදුවනු ඇත. නළු නිළියන් වීමට ආශාව ඇති තරුණ තරුණියන්ට මතක්‌ කර දිය යුතු තවත් වැදගත් කරුණක්‌ ඇත. රඟපෑම සුළු දෙයක්‌ ලෙස නොසිතීම මේ කරුණයි. රඟපෑමද කලාවකි. චිත්‍ර ශිල්පය, නාට්‍යය, සංගීතය වැනිම වැදගත් කලාවකි. අවාසනාවකට මෙන් පින්තූර අඳින්නට නටන්නට වාදනය කරන්නට ඉගෙන ගත යුතු යෑයි හැහෝම පිළිගනිතත් රඟපෑමට එවැනි ඉගෙනීමක්‌ අවශ්‍ය යෑයි බොහෝ දෙනා නොසිතති. කඩවසම් පෙනීමක්‌ තිබීම රඟපෑමට ඇති එකම සුදුසුකම යෑයි බොහෝ දෙනා තුළ වැරදි හැඟීමක්‌ තිබේ.

චිත්‍රපටියක නළු නිළියන් රඟපාන සැටි දකින විට "අපෝ ඔය ටික කරන්න කාටත් පුළුවනැයි" නොයෙක්‌ දෙනා සිතන්නට පුළුවන. එහෙත් වේදිකාවකට නැගගත් විටක හෝ කැමරාවක්‌ ඉදිරියට ගිය විටක එහි ඇති අමාරුකම තේරුම් ගනු ඇත. මා මුලින්ම කලාවට බැස්‌සේ ගායිකාවක්‌ වශයෙන් බව මුලදීම කියා ඇත. එකල මා රඟපෑමට තෝරාගනු ලැබුවේ මගේ කටහඬ නිසාය. කටහඬින් ප්‍රයෝජනය ගැනීම සඳහා රඟපෑමත් පුරුදු වෙන්නට වූවා මිස මා තුළ රඟපෑමට දක්‍ෂකමක්‌ තිබුණේ නැත. එදත් අදත් මගේ රඟපෑම්වල ඇත්තේ අහසට පොළව මෙන් විශාල පරතරයකි. මගේ රඟපෑම් තවමත් දක්‍ෂ යෑයිමම නොකියමි. එහෙත් අද සිටින තත්ත්වයට වත් එන්නට මා ගත් මහන්සිය විශාලය. මේ තරමින් රඟපෑමට විශාල පළපුරුද්දක්‌ ඇතිකර ගැනීමට මට සිදුවිය. තමාට නුපුරුදු දෙයක්‌ ඉගෙන ගැනීමට කාලයක්‌ තිස්‌සේ ඉවසිල්ලෙන් කටයුතු කිරීමටත් මහන්සිවීමටත් සිදුවේ. රඟපෑම කලාවක්‌ බවත් පුරුදුවීම පහසු නොවන බවත් චිත්‍රපටිවලට බැඳීමට සිතා සිටින අය නිතරම මතක තබාගත යුත්තකි.

ඒ. ඩී. රන්ජිත් කුමාර

 





ARTICLE-6
25-10-2013 -Divaina Newspaper 
මගේ කලා දිවියේ මුණගැසුණු
නිහතමානීම කාන්තාව රුක්‌මණී දේවියයි

ලබන සඳුදාට (28 දාට) යෙදෙන ගුණ සමරුව නිමිත්තෙනි



රුක්‌මණී දේවිය මට මුණගැසුණු නිහතමානීම කාන්තාව බව පවසන්නේ අතිශයෝක්‌තියකින් නොවේ. රුක්‌මණී දේවි නම්වූ ඒ අසහාය ගීත කෝකිලාව සමග ගීතයක්‌ (නිලම්බරේ කැලුම් පිරී) ගායනා කිරීමට අවස්‌ථාව ලැබීම මා ලද වාසනාවක්‌ වන අතර එය මගේ ගායන දිවියේ එක්‌ සුවිශේෂී සන්ධිස්‌ථානයක්‌ ද විය. එම ගීතයේ පද රචක ලීනස්‌ මෙන්ඩිස්‌ පියතුමාගේ පද මාලාවට ස්‌ටැන්ලි පීරිස්‌ සංගීතවේදියා ඉතාමත් මියුරු තනුවක්‌ නිර්මාණය කළ අතර එය සංගීත රසිකයන් අතර ඉමහත් සේ ජනප්‍රිය විය. එකල සංගීත ප්‍රසංගවලදී මුණ ගැසුණු බොහෝ අවස්‌ථාවලදී රුක්‌මණී දේවිය මගේ ගායන හැකියාව ඉහළින් අගය කළ සැටි මට සිහිපත් වේ.

ලීනස්‌ මෙන්ඩිස්‌ පියතුමා මගේ ගීත 4 ක්‌ පටිගත කිරීමට සූදානම් කර එයින් එක්‌ ගීතයක්‌ රුක්‌මණී දේවිය සමග ගායනා කරන ලෙස මගෙන් ඉල්ලා සිටියා. පසුව අප දෙදෙනා ගොස්‌ රුක්‌මණී දේවිය මුණගැසී මේ බව දැන්වු විට ඇය ඉතාමත් සතුටින් එම ගීතය මා සමග ගායනා කිරීමට කැමැති වුණා. මෙම ගීතය සඳහා සංගීතය නිර්මාණය කළ ස්‌ටැන්ලි පීරිස්‌ පදිංචිව සිටියේ මහනුවර කටුගස්‌තොට බැවින් පුහුණුව සඳහා එහි යැමට සිදුවිය. එහෙත් රුක්‌මණී දේවියට මේ සඳහා නුවර යැමට අපහසු බැවින් මට එහිගොස්‌ ගීතය පුහුණු වී පැමිණ ඇයට කියාදෙන ලෙස මගෙන් ඉල්ලා සිටියා.

පසුව මා නුවර ගොස්‌ ගීතය පුහුණු වී කොළඹ පැමිණ ගායක හා ගිටාර් වාදක උපාලි කන්නන්ගර සමග දෙහිවල ඇයගේ නැගණිය වන හෙලන් නිලන්තිගේ නිවසේදී ගීතය පුහුණු වුණා. මා ගීතය පේළියෙන් පේළිය ගායනා කර පෙන්වන විට ඇයද ගායනා කර ගීතය පුහුණු වූ සැටි තාමත් මගේ මතකයට නැගේ. ඉතාමත් ඉක්‌මනින් ඇය ගීතය පුරුදු වුණා. බොරැල්ලේ "ජෝ නෙත්" චිත්‍රාගාරයේ දී මෙම ගීතය පටිගත කරන විට ඇය ඉතා සහයෝගයෙන් කටයුතු කළ අයුරු මට සිහිවේ.

ඇය මියයන්නට දින කීපයකට පෙර ගුවන්විදුලි සංස්‌ථාවේදී විජය කොරයා සමග ඉංග්‍රීසි මාධ්‍යයෙන් කරන ලද සම්මුඛ සාකච්ඡාවේදීද නිලම්බරේ ගීතය වාදනය කරන ලෙස ඉල්ලා තිබෙනවා. එම වැඩසටහන දැනට ගුවන්විදුලි සංස්‌ථාවේ සංරක්‍ෂාණාගාරයේ තිබෙනවා.

නිලම්බරේ ගීතයට ඇය ඉතාමත් ප්‍රියකළ අතර මාතර පැවති ඇය සහභාගි වූ අවසන් සංගීත ප්‍රසංගයේ දී ගායනා කළ ගීත 4 න් තුන්වැනි ගීතය ලෙස ගායනා කර තිබුණේ මේ ගීතයයි.

ඇය ගැන අද පරපුරේÊඅය විශේෂයෙන් ශිල්පි ශිල්පිනියන් දැනගත යුතුය. කොතරම් ජනප්‍රිය වූවත් නිරහංකාර විය යුතුය යන්න ඇගෙන් ලැබෙන ආදර්ශයයි. රුක්‌මණී දේවියහට මොක්‌සුව පතමි.









ARTICLE-5
Rukmani Devi, like any other queen to have walked the Lankan soil, lies beneath ‘ruins’ at the Negombo Public Cemetery today. Since her tomb was attacked by an unidentified group whose members were arrested and later released on bail subsequent to trial in 2011, thus far, the monument had not been restored—let alone visited by her friends or die-hard fans, who constantly appear on television singing praise and shedding (crocodile) tears over the loss of their much loved legend.
Long before Jauqleine Fernandez hit the limelight, our heroine is said to have graced the cover of the much esteemed Indian publication Filmfare, which thereby affirms that she had been a well sought-after local star, who has had the potential to give Bollywood stars a run for their money, in terms of looks and talent.
Born Daisy Rasammah Daniels on 15 January 1923 to a peasant family in Nuwara Eliya as the second of six children, Rukmani had voiced her first single at the tender age of 13, under the mentorship of Maestro Rupasena. According to biographers however, recording of Sri Budda Gaya Vihare, had been the stepping stone for her much illustrious carrier, in fields of music and cinema.
The turning point of Rukmani Devi’s life, according to critics is her being Cast to play the lead role in Sri Lanka’s first Sinhala language film Kadawuna Poronduwa (The broken promise), alongside Eddie Jayamanna, to whom she later gave her hand in marriage, on 18 February 1943 at the Weligampitiya chapel.  She who had contributed immensely to the local entertainment industry at its infant stage, bid adieu to her fans exactly the day before the Swarna Gee concert, which was scheduled to be held at the Ladies’ college auditorium, to celebrate her 40th year in music.
“Rukmani Devi was a very down-to- Earth lady. My mother, who was also an actress used to adore her,” recalled Janitha Neelia Perera, the current chairperson of the Rukmani Devi Samarum Padanama, a society dedicated to taking the Rukmani Devi legacy forward. According to her, the association meets up once a month, preferably on the last Sunday of each month, at the Sudarshi Hall in Colombo.
“Before I took over, about one and a half years back, the association was run by a senior journalist for the past 25 years. The journalist was making huge profits by exploiting the name of our idol” she said. She also noted that now the association and the operations had been better streamlined under her leadership and advisory of
renowned movie star Malani Fonseka.
When inquired what measures the Samarumm Padanam has taken so far to restore the monument at the cemetery, Perera said that it is the duty of the authorities to first ensure that, if established, the new monument will not be vandalized like the previous time.
“We are more or less a fan club. It is the responsibility of the authorities to first deal with the wrongdoers” she charged. Also commenting on the urban legend surrounding the Rukmani Devi Statue in Tudella Junction, Perera said that the statue walking around at night, which had also been witnessed by certain individuals in the area, is utter hoax. “People say they see ghosts they say aliens, there is no truth in any of these claims. Quite absurd, I also have heard people say this. She was a regular mortal, so these stories are all fictious”, she quipped.
A guard cum laborer at the cemetery, a man who was hesitant to reveal his name, said that the monument was dislodged by a team of about six people, in broad daylight amidst the agitation of staff. “I still remember that day. I was clearing nearby a grave when people with equipment came and broke the monument to pieces. We were in shock, the team looked very organized. Later a municipal councilor was arrested. He had told the police that he did it to put up a ‘better’ tombstone for his aunty, yet  another ‘broken promise’ by a politico nephew”, he remarked, stressing on the irony.
The remnants of the broken tomb are kept in a room, at the cemetery premises itself although they better belong in her museum, which is also in Negombo, hardly ever open for the public.
- See more at: http://www.nation.lk/edition/news-features/item/16968-negombo-vandals-fail-to-destroy-rukmani%E2%80%99s-image.html#sthash.Adx40Ivn.dpuf
Rukmani Devi, like any other queen to have walked the Lankan soil, lies beneath ‘ruins’ at the Negombo Public Cemetery today. Since her tomb was attacked by an unidentified group whose members were arrested and later released on bail subsequent to trial in 2011, thus far, the monument had not been restored—let alone visited by her friends or die-hard fans, who constantly appear on television singing praise and shedding (crocodile) tears over the loss of their much loved legend.
Long before Jauqleine Fernandez hit the limelight, our heroine is said to have graced the cover of the much esteemed Indian publication Filmfare, which thereby affirms that she had been a well sought-after local star, who has had the potential to give Bollywood stars a run for their money, in terms of looks and talent.
Born Daisy Rasammah Daniels on 15 January 1923 to a peasant family in Nuwara Eliya as the second of six children, Rukmani had voiced her first single at the tender age of 13, under the mentorship of Maestro Rupasena. According to biographers however, recording of Sri Budda Gaya Vihare, had been the stepping stone for her much illustrious carrier, in fields of music and cinema.
The turning point of Rukmani Devi’s life, according to critics is her being Cast to play the lead role in Sri Lanka’s first Sinhala language film Kadawuna Poronduwa (The broken promise), alongside Eddie Jayamanna, to whom she later gave her hand in marriage, on 18 February 1943 at the Weligampitiya chapel.  She who had contributed immensely to the local entertainment industry at its infant stage, bid adieu to her fans exactly the day before the Swarna Gee concert, which was scheduled to be held at the Ladies’ college auditorium, to celebrate her 40th year in music.
“Rukmani Devi was a very down-to- Earth lady. My mother, who was also an actress used to adore her,” recalled Janitha Neelia Perera, the current chairperson of the Rukmani Devi Samarum Padanama, a society dedicated to taking the Rukmani Devi legacy forward. According to her, the association meets up once a month, preferably on the last Sunday of each month, at the Sudarshi Hall in Colombo.
“Before I took over, about one and a half years back, the association was run by a senior journalist for the past 25 years. The journalist was making huge profits by exploiting the name of our idol” she said. She also noted that now the association and the operations had been better streamlined under her leadership and advisory of
renowned movie star Malani Fonseka.
When inquired what measures the Samarumm Padanam has taken so far to restore the monument at the cemetery, Perera said that it is the duty of the authorities to first ensure that, if established, the new monument will not be vandalized like the previous time.
“We are more or less a fan club. It is the responsibility of the authorities to first deal with the wrongdoers” she charged. Also commenting on the urban legend surrounding the Rukmani Devi Statue in Tudella Junction, Perera said that the statue walking around at night, which had also been witnessed by certain individuals in the area, is utter hoax. “People say they see ghosts they say aliens, there is no truth in any of these claims. Quite absurd, I also have heard people say this. She was a regular mortal, so these stories are all fictious”, she quipped.
A guard cum laborer at the cemetery, a man who was hesitant to reveal his name, said that the monument was dislodged by a team of about six people, in broad daylight amidst the agitation of staff. “I still remember that day. I was clearing nearby a grave when people with equipment came and broke the monument to pieces. We were in shock, the team looked very organized. Later a municipal councilor was arrested. He had told the police that he did it to put up a ‘better’ tombstone for his aunty, yet  another ‘broken promise’ by a politico nephew”, he remarked, stressing on the irony.
The remnants of the broken tomb are kept in a room, at the cemetery premises itself although they better belong in her museum, which is also in Negombo, hardly ever open for the public.
- See more at: http://www.nation.lk/edition/news-features/item/16968-negombo-vandals-fail-to-destroy-rukmani%E2%80%99s-image.html#sthash.Adx40Ivn.dpuf

18-10-2013-Divaina Newspaper අසහාය නිළි
ගීත කෝකිලාවිය රුක්‌මණී දේවි


2013.10.28 වෙනි දිනට යෙදෙන 35 වැනි ගුණානුස්‌මරණය වෙනුවෙනි

උඩවලව ජලාශයේ ඉදිකිරීම් නිමකර මංගල දියවර නිකුත් කිරීමේ උත්සවය නිමිතිකොට 1968 අගෝස්‌තු මස 28 වැනි දින දකුණු ඉවුර අබියස සංගීත ප්‍රසංගයක්‌ පැවැත්වීමට ගංගා නිම්න සංවර්ධන මණ්‌ඩලය සංවිධානය කරන ලදී. විවෘත වේදිකාවක්‌ මත මයික්‍රෝපෝනයක්‌ සිටුවා අවට ගස්‌වල බඳින ලද ශබ්ද විකාශන යන්ත්‍ර යුගල කීපයක්‌ද විය. තාක්‌ෂණය එතරම් දියුණු නොවූ කාල වකවානුවක්‌ වූ බැවින් සැරසිලි හා ශබ්ද විකාශන ක්‍රම සරල හා ස්‌වාභාවික විය. අගනුවර සිට ගායක ගායිකාවන් ප්‍රවාහනය කරන ලද බස්‌ රථයද වේදිකාව අසල නවතා තිබිණි. ගායන ශිල්පීන් ඔවුන්ගේ වාරය එනතුරු බස්‌ රථයේ රැඳීසිටිමින් වාරය පැමිණි වහාම බස්‌ රථයේ සිට වේදිකාවට සම්ප්‍රාප්ත වී ගායනය ඉදිරිපත් කිරීම එදා සිරිත විය.
රුක්‌මණී දේවී ඇතුළු ශ්‍රී ලංකාවේ ජනප්‍රිය ගායක ගායිකාවන්ගේ සංගීත ප්‍රසංගයක්‌ පවත්වන බව ඊට දින කීපයකට පෙර ප්‍රදේශය පුරා ප්‍රචාරය කර තිබුණ බැවින් විශාල පිරිසක්‌ එම ස්‌ථානයට එක්‌රොක්‌ වී සිටියහ. එදා ශ්‍රී ලංකාවේ අතිශය ජනප්‍රිය නිළිය හා ගායිකාව ලෙස රුක්‌මණී දේවිය සියල්ලෝම පිළිගත්හ. ගී දෙක තුනක්‌ ගැයීමෙන් පසු රුක්‌මණී දේවි වේදිකාවට පැමිණෙන බව ශබ්ද විකාශන යන්ත්‍රයෙන් ප්‍රචාරය වීමත් සමඟ ප්‍රේක්‌ෂකයන්ගේ අත්පොළසන් මධ්‍යයේ ඇය වේදිකාවට ප්‍රවිෂ්ට වූවාය.

ස්‌ත්‍රී ලාලිත්‍යයෙන් හා පිරුණු දේහ විලාශයක්‌ ඈ සතු වූ අතර පංච කල්‍යාණියකගේ ශාරීරික ලක්‌ෂණ නොඅඩුව පැවැති බව කිවයුතුය. තළඑළලු සමක්‌, සියුමැලි ඔපවත් මුහුණක්‌, අඩවන් වූ දිගුවන් දෙනෙතක්‌, එල්ලා වැටුණු දිගු කර්ණාභරණ යුගලක්‌ ඉදිරියෙන් උස්‌ව සැකසූ බොකුටු කේශකලාපයක්‌, අත්නැති හැට්‌ටයකින් ලා නිල් පැහැ සාරියකින් හැඩගැන්වී, ආකර්ෂණීය මඳ සිනහවකින් යුත් උවනතින් ප්‍රේක්‌ෂකයන් ඉදිරියේ වේදිකාවේ පෙනී සිටියාය. එදා ජනප්‍රිය වී තිබුණ "කෝකිලයා කෙවිලිය හා නැළවෙන ප්‍රේමවසන්තේ" ගීතය ඇයටම ආවේණික මියුරු හඬින් ගයද්දී රැස්‌ව සිටි ප්‍රේක්‌ෂකයන්ගේ හදවත් ගී චිකිත්සාවෙන් මොහොතකට සන්තර්පනය කළේය. ඒ හෝරා කීපය ප්‍රදේශය පුරා ගී නදින් පාරාදීශසක්‌ විය.

1923 ජනවාරි 13 වැනි දින කිතුනු පවුලකට දාව "ඩේසි ඩැනියල්" නමින් දැරියක්‌ මීගමුවේ ජනිත විය. දෙමවුපියන් ගුරු සේවයේ යෙදුණහ. දෙමටගොඩට පැමිණීමෙන් පසු ශිල්ප හැදෑරීමට ඈ ශාන්ත මැතිව් විදුහලට ඇතුළු කළාය. ළමා වියේදීම පල්ලියේ ගීතිකා (කන්තරු) ගැයීමට යොමු කිරීම නිසා කිතුණු පරිසරයට බෙහෙවින් අනුගත විය. ළමා කල සිටම ගීත ගැයීම හේතුවෙන් ස්‌වර උච්චාරණය ක්‍රමයට ගීත පදමාලාව හැසිරවීමට සතතාභ්‍යාසයේ යෙදීම හා සංසාරික පුරුදු අනුව ගායනයේ විශිෂ්ට වූවාය. බොදුනුවන්ට වඩා කිතුනු ගායක ගායිකාවන් බොහෝ දෙනෙක්‌ පසුකාලීsනව ගායන ක්‍ෂේත්‍රයට පිවිසියේ පල්ලියේ මෙම ගායන අභ්‍යාසය තුළින් බව පෙනේ. සත්වැනි විය පසුකරත්ම ඩේසි ඩැනියල් ශිෂ්‍යාවට මැතිව් විදුහලේ වේදිකාවට පිවිස නර්තනයේ යෙදෙමින් ගායනයක්‌ ඉදිරිපත් කිරීමේ අවස්‌ථාව උදාවී ඇත. එම පළමු ගීයම ළමා ගායිකාවක්‌ ලෙස ජනප්‍රිය වීමට ප්‍රමාණවක්‌ වී තිබේ.

එදා අපේ කලා ක්‍ෂේත්‍රය පෝෂණය වෙමින් පැවැතියේ හේනේ, කමතේ, පැලේ, පිලේ, අට්‌ටාලයෙන් බිහිවූ ජනකවි මෙන්ම ශාන්තිකම_ යකැඳුරු ක්‍රියාකාරකම් හේතුවෙන් බිහි වූ යාතිකා මෙන්ම බෙර, දවුල්, නළා වැනි පංචතූර්ය ආදී දේශීය සංගීත භාණ්‌ඩ උපයෝගී කර ගනිමිනි. වෙස්‌සන්තර, සඳකිඳුරු, කුස ජාතකය වැනි ආගමික කතා හා රාමායනය, අශෝක මාලා වැනි දෘෂ්‍ය කාව්‍ය අනුසාරයෙන් රඟදැක්‌වූ නාට්‍ය හා නූර්ති ගී දිවයින පුරා ජනප්‍රිය වී තිබිණි. දහනව වෙනි සියවස ආරම්භයේම එදා පැවැති කෝපිකඩේ හා නිවෙස්‌වල ගීත ශ්‍රවණ මෙවලම ලෙස ග්‍රැමෙµdaනය ජනප්‍රිය විය. සර්පිනාව ප්‍රධාන වාද්‍ය භාණ්‌ඩයකි. නාට්‍ය කණ්‌ඩායම් ලක්‌දිව පුරා සංචාරය කරමින් වේදිකා නාට්‍ය රංගනයෙන් හා නූර්ති ගී ගැයීමෙන් ප්‍රේක්‌ෂක ජනප්‍රියත්වය ඇති කළේය. මෙම නාට්‍යවල ගී ගැයීම හා ස්‌ත්‍රී චරිතවල රංගනයේ යෙදුණේ ස්‌ත්‍රීන් ලෙස හැඳ පැළඳගත් පුරුෂයන්ය. පුරුෂාධිපත්‍යයට නතු වූ කාල වකවානුවක්‌ අතීතයේ පැවැති බැවින් කාන්තාවන්ට නර්තනය හෝ ගායනයට වේදිකාව තහනම් කලාපයක්‌ විය. කාන්තාවන් වේදිකාවට පිවිස පිරිමින් සමඟ නර්තනයේ, රංගනයේ හෝ ගායනයේ යෙදීම ස්‌ත්‍රී විලාපයකට හේතු වන ක්‍රියාවක්‌ ලෙස එදා සමාජය සැලකූ අතර "ටීටර් කාරියෝ" "බයිස්‌කෝප්කාරියෝ" ලෙස සමච්චලයට පත්කරමින් විවාහයකට හෝ නුසුදුසු අය ලෙස සැලකූහ. එබැවින් එම කාල පරාසය තුළ ජීවත්වූ ස්‌වදේශීය කාන්තාවෝ නර්තනයේ හෝ ගායනයේ යෙදීම ප්‍රතික්‌ෂේප කළහ.

1949 ලංකා ගුවන් විදුලි සේවය ස්‌ථාපිත කරනු ලැබීය. ගුවන් විදුලිය ඇරඹීමත් සමඟ දේශීය සංස්‌කෘතියේ විවිධ ඉසව් සීග්‍ර දෝලනයකට මෙන්ම පැහැදිලි පරිණාමයකට පත්වීම වැළැක්‌විය නොහැකි විය. කලා ක්‍ෂේත්‍රයේ විවිධ මංපෙත් සොයා ගිය මෙවන් පසුබිමකට යෞවන වියේ සිටි ඩේසි ඩැනියල් කලා ශිල්පිනියට කාන්තාවන් වෙනුවෙන් දායකත්වය සැපයීමට සිදු විය. ඇයගේ සහජ නිපුණතාවය නිසා රංගනය හා ගායනය පමණක්‌ම වෘත්තිය කර ගැනීමට සිදුවිය. සංගීත විද්‍යාලයකින් හෝ නැටුම් ශිල්පායතනයකින් ඇය සිය කලා ක්‍ෂේත්‍රය සඳහා ප්‍රායෝගික අධ්‍යාපනයක්‌ ලබා නැත. එවැන්නක්‌ එකල ලක්‌දිව තිබුණේ ද නැත. සමාජ රඟහලෙන්ම නැටුම් ගැයුම් උගත්තාය.

එසේම ස්‌වකීය සිතුම්, පැතුම් චිත්ත වේග මනෝභාව, ආකල්ප හෝ විශ්වාස ස්‌වාධීනව රංගනයට නර්තනයට හෝ ගායනයට යොදා ගැනීමේ අවස්‌ථාව සම්පූර්ණයෙන්ම ආවරණය කර පැවැති කාලපරිච්ඡේදයක්‌ එදා තිබුණි. නාට්‍ය නිෂ්පාදකයාගේ ලිත ගොරහැඩි භාෂා ශෛලිය නාට්‍ය තුළිනුත්, ශෝකය, හැŽම්, දෙඩීම් ගායනය තුළිනුත් ප්‍රේක්‌ෂකයාට ශ්‍රවණය කිරීමට ලැබීම සුලභ විය. එබැවින් කතා ශෛලිය ස්‌වාභාවික නොවීය. ජීවිතයේ දිගුකලක්‌ මෙවැනි ඒකාකාරී චරිත හා ගායන අතර සැරිසැරීමට සිදු වීම හේතුවෙන් ඩේසි ඩැනියල්ගේ රංගන, නර්තන හා ගායන තුළද ශෝකය, වියෝව බෙහෙවින් අන්තර්ගත විය. එදා ඇය ගැයූ ගීතවල, රඟපෑ නාට්‍යවල හැŽම්, වැළපීම් බහුල වන්නේ ඒ නිසාය. පසුකාලීනව රංගනය හා නර්තනය ඇයට වෙහෙස ගෙන දෙන කාර්යයක්‌ විය. එබැවින් ඇය පවසා සිටියේ.á

"නිළියක වීමේ ආශාව එකල මා තුළ සිහිනෙකින්වත් නොතිබුණේය. රඟපෑමට හා නැටීමට මා කිසිවිටෙක ආශා නොකෙළෙමි. ගී ගැයීමට නම් හය හතර දැනගත් දා සිටම මා තුළ ආශාවක්‌ පැවැතිණි." (රුක්‌මණි දේවි-සුනිල් මිහිඳුකුල)

ඩේසි ඩැනියෙල්ගේ ප්‍රථම වේදිකා නාට්‍යය වූයේ රාමායනයේ සීතාවගේ භූමිකාව රංගනයෙන් දායක වීමයි. ඇයගේ ස්‌ත්‍රී දේහ ලක්‌ෂණ හඬ හැසිරවීම වේදිකාවට පිවිසිමේදී ප්‍රේක්‌ෂකයා අමන්දානන්දයට පත් කළේය. එබැවින් සමකාලීන නාට්‍ය නිෂ්පාදකයෝ ඇයගේ සහභාගිත්වය තම නර්තනයට, ගායනයට නිරතුරුව අපේක්‌ෂා කළෝය. මේ අතර මීගමුවේ මිනර්වා සංචාරක නාට්‍ය කණ්‌ඩායමට ඇතුළත්වීමේ භාග්‍යය ඇයට හිමි වී ඇත. මෙහිදී නර්තනයට හා රංගනයට බොහෝ දුරට සහභාගි නොකර ගායනයට පමණක්‌ අවස්‌ථාව ලබාදී ඇත. නාට්‍යයක්‌ වේදිකාවේ රඟපෑමෙන් පසු එහි ඉතිsරි කොටස්‌ සඳහා වේදිකාව සැරසීමට තාක්‌ෂණය නොදියුණු එදා බොහෝ වේලාවක්‌ ගතවී ඇත. එම විරාමය තුළ ප්‍රේක්‌ෂකයා රඳවා තබා ගැනීම සඳහා විටින් විට රුක්‌මණී දේවී ගීත ගායනය සඳහා මිනර්වා නාට්‍ය කණ්‌ඩායම විසින් යොදවන ලදී. ප්‍රේක්‌ෂකයාට මෙන්ම රුක්‌මණී දේවියටද මෙය නව අත්දැකීමක්‌ වී ඇත. ඇයගේ පුරුදු ගීත ගායනය නිදහසේ ඉදිරිපත් කිරීමට මෙම අවස්‌ථාව බෙහෙවින් ප්‍රයෝජනවත්වී ඇත. මිනර්වා නාට්‍ය කණ්‌ඩායමේ ප්‍රථම වරට වේදිකාවේ රංගනයේ යෙදී ඇත්තේ "කඩවුණු පොරොන්දුව" නාට්‍යයේ රංජනීගේ භූමිකාවයි. පසුව කඩවුණු පොරොන්දුව ප්‍රථම සිංහල කතානාද චිත්‍රපටය ලෙස භාරතයේ රූගත කරන ලදී. එහි ප්‍රධාන නිළිය ලෙස රඟපෑමේ යෙදුණේ රුක්‌මණි දේවියයි. මෙම සුවිශේෂී අවස්‌ථාව ඇය ජීවිතයේ ලැබූ අභිමානවත් අතිශය වැදගත් අවස්‌ථාව ලෙස සඳහන් කළේ. "කොළොම්බස්‌ ඇමෙරිකාව සොයා ගත්තා සේ ඇය ප්‍රථම සිංහල කතානාද චිත්‍රපටය දායාද කළ බවය."

1947 ජනවාරි 21 වැනි දින රාජ්‍ය අනුග්‍රහය ලබමින් මහාමාන්‍ය ඩී. එස්‌. සේනානායක මැතිතුමාගේ ප්‍රධානත්වයෙන් හා සිනමා රසික රසිකාවියන් බොහෝ දෙනකුගේ සහභාගිත්වයෙන් කොළඹ කිංස්‌ලි සිනමාහලේදී කඩවුණු පොරොන්දුව ප්‍රථම සිංහල කතානාද චිත්‍රපටය ප්‍රදර්ශනය කරනු ලැබීය. එහිදී ඩේසි ඩැනියල් හෙවත් රුක්‌මණී දේවිය ප්‍රථම සිංහල චිත්‍රපට නිළිය ලෙස කිරුළු පැළැඳි ඓතිහාසික දිනයද විය. ඉන් පසුවද නිර්මාණය වූ නාට්‍යවල හා චිත්‍රපටවල ප්‍රධාන නිළි චරිතයට ඇය දායක වූවාය. ග්‍රෑමෙµdaන මෙන්ම නූර්ති ගීත ගැයූ රුක්‌මණී දේවි ප්‍රතිභාපූර්ණ කලාකාරිනියක්‌ වේදිකා හා චිත්‍රපට නිළියක්‌ වශයෙන් සක්‍රීයව සිටි කලා ක්‍ෂේත්‍රයේ පසුතලය ස්‌ථාපිත කරනු ලැබුවේ එච්.ඩබ්ලිව්. රූපසිංහ මාස්‌ටර් සමඟ ගැයූ "සිරි බුද්ධ ගයා විහාරේ" ගීතයෙනි. එහි සම්පූර්ණ පදමාලාව

සිරි බුද්ධගයා විහාරේ - වඳිනේමු මෝක්‌ෂ පතාලා

ශාක්‍ය තිලෝනා - වැඩහිඳි එදිනා

මරාඟනන් පරදාලා

ශ්‍රී මහා බෝධි වෙත සෑදී ඒ

විදුරසුනේ මුනිරාජා

ආ දස බිම්බර මාර සේනා පෙරුම් බලෙන් පරදාලා

ප්‍රාතිහාර්ය පෑ - දස බලධාරී

ජයබිම මේ - විශාලා

ශාසන ආලේ - ඇති ලෝ වාසී

බව දුක නසනා සේමා

වඳිනේමු මෝක්‍ෂ පතාලා

මෙම ගීතය ජනප්‍රිය වූ විගස ග්‍රැමෙµdaන වෙළෙඳ තැටි සඳහා ගීත දහසකට වැඩි ප්‍රමාණයක්‌ ද චිත්‍රපට පසුබිම් ගීත ද විරිදු හා කණ්‌ඩායම් ගීතද බොහෝ ප්‍රමාණයක්‌ ගායනයට සහභාගි වී ඇත. කලා ක්‍ෂේත්‍රයේ ග්‍රැමෙµdaන යුගය ලෙස හැඳින්වූ කාලපරිච්ඡේදය නූතන යුගය හා ආබද්ධ කිරීමේ සන්ධිස්‌ථානයක්‌ වූයේ රුක්‌මණී දේවියයි. ග්‍රැමෙµdaන යුගයේ සිට වර්තමාන යුගයට ඇය පිවිසෙන්නේ වෙස්‌මුqහුණු, සිවම්මා ධනපාල, ඔතෙලෝ, වෙස්‌සන්තර නාට්‍ය හා අහසින් පොළොවට රූගත කිරීම්වලට දායක වීමෙනි. ඒ වන විට රුක්‌මණි දේවි නවක නිළියන්ගේ ආදරණීය "ඩේසි අක්‌කා" වී තිබිණි.

දරුවන් නොමැති විවාහයක්‌ ඇය එඩී ජයමාන්න රංගන ශිල්පියා සමඟ ගත කළාය. නූතන සමහර කලා ශිල්පීන් මෙන් රැයකින් දෙකකින් ඇය ජනප්‍රිය නොවූවාය. නිතර නිහඬ අරගලයක යෙදුණු ඇයගේ විඤ්ඤාණය කලා ක්‍ෂෙත්‍රයට කැපකළාය. නිහතමානිකමේ කිරුළ දරමින් තම රංගන ප්‍රතිභාව හෙළ කලාවට දායාද කළ රුක්‌මණී දේවිය ශේ්‍රෂ්ඨ කාන්තා කලාකාරියක ලෙස ලාංකීය ජන හදවත් තුළ සදා මතකය නිධන් කළේ සමස්‌ත ජාතියේම ගෞරවයට නිබඳව පාත්‍ර වෙමිනි.

දකුණු පළාතේ සංගීත සංදර්ශනයකට සහභාගි වී නැවත මීගමුවේ සිය නිවහන කරා පැමිණෙද්දී 1978 ඔක්‌තෝබර් මස 28 වෙනි දින ජා-ඇල තුඩැල්ලේදී සිදුවූ රිය අනතුරකින් රුක්‌මණී දේaවිය මිය ගියාය.(ඇගේ අවසන් කටයුතු අති විශාල ජනකායකගේ සහභාගිත්වයෙන් මීගමුවේදි සිදුවිය ඇය මියගිය ස්‌ථානයට ආසන්නයේ ඇයගේ ශ්වේත වර්ණ ආලේප කරන ලද පිළිරුවක්‌ ස්‌ථාපිත කර තිබේ. එය ජාතිය විසින් අග්‍රගණ්‍ය කලා ශිල්පිණියකට කරන ලද ගෞරව ප්‍රණාමයකි.

නව පරපුරේ බොහෝ දෙනා කලා ක්‍ෂේත්‍රයට පුනරුදයක්‌ ඇති කළ රුක්‌මණිදේවිය වැනි ජනප්‍රිය කලාකාරිණියකගේ නම පවා නොදනිති. ඇයගේ, අරුත්බර, කර්ණ රසායන ගීත බොහෝ ගණනක්‌ ඇත. එවැන්නක්‌ කලාතුරකින් හෝ විද්යුත් මාධ්‍යයකින් විකාශනය කිරීමක්‌ සිදු නොකරයි. එදා "දීපශිකා" සම්මානයෙන් රුක්‌මණී දේවි පිදුම් ලැබුවාය. ජාත්‍යන්තර චිත්‍රපට සඟරාවක්‌ වන භාරතයේ  ෆිල්ම් ෆෙයාර් විදේශීය සඟරාවක මුල් පිටුවේ ඇගේ ඡායාරූපයක්‌ පළකිරීමෙන් ඇය සිනමා හා ගායන ක්‍ෂේත්‍රයට කරන ලද විශිෂ්ට සේවය අගයමින් උපහාර පිරිනැමීය.

* බළන්ගොඩ කේ. කේ. එච්. දයානන්ද










 Article-4

 26-10-2013-Divaina

පුරාවෘතයක්‌ වූ කලාකාරිය රුක්‌මණී දේවි
මෙම 28 වැනි දිනට යෙදෙන 34 වන ගුණසමරුව නිමිත්තෙනි.

රංගනයෙන් තිරයේ දෙව්දුව වී, ගායනයෙන් ගීත කෝකිලාවිය වී, රිදී තිරයෙත්, වේදිකාවෙත්, රසික හදවත් තුළ ලැගුම්ගත්, මෑත යුගයේ අසහාය කලාකාරිය රුක්‌මණී දේවිය එදා මෙදා රසික පරපුර කඳුළින් පිරි දෙසවන් ඉදිරියේ සිත් රිදුම් දෙන බොඳ සිතුවමක්‌ මවා මායාවක්‌ මෙන්, අප අතරින් සදහටම වෙන් වී අදට වසර 34 කි. සීතල නුවරඑළියේ කඳුකරේ රම්බොඩ නම් ග්‍රාමයේ 1923 සීතල දුරුතු මස 15 දින ජන්මය ලද ඩේසි ඩැනියෙල් නම් වූ දැරිය ගැහැනු දරුවන් පස්‌ දෙනෙකු හා එකම පිරිමි දරුවකුගෙන් යුත් පවුලේ දෙවැනි දරුවාය. අක්‌කා මේබල්, ඊළඟට එකම සොයුරු පෙඩ්රික්‌, නංගී ප්ලොරන්ස්‌, පස්‌වැන්නා හෙලන්, අත බාලයා සරෝජනීය. පවුලට කැන්දූ සිරිදුවගේ රුව ඒ පරපුරට නව යුගයක්‌ උදාකරමින් මවුපිය දෙදෙනාට ලද සම්පතකි. පියා ඡේ. ඩී. ඩැනියෙල්ස්‌ ය. ඒ කාලයේ ඔහු වත්තක රැකියාවක්‌ කළේය. මව හෙලන් රෝස්‌ ඩැනියෙල්ස්‌ය. ඇය ගුරුවරියකි. මෙම දම්පතීන්ගේ දෙවැනි දියණිය පවුලම දිදුලවන ලස්‌සන මිණිපහනක්‌ වූවාය. බාලේ පටන් ගීතයට හද බැඳුණි. "ට්‌වින්කල් ට්‌වින්කල් ලිට්‌ල් ස්‌ටාර්" "දිලෙන් දිලෙන් පුංචි තරු" නමැති ඉංග්‍රීසි කවිය කී හැටි, පාසලේදී ඉගෙන ගත් ඉංග්‍රීසි ගීත, කවි හා පල්ලියේදී කියන ලද ගීතත්, කට පාඩම් කරගැනීමට පුරුදු වී සිටියාය. ලක්‍ෂ්මී බායි, සුසිලා ජයසිංහ ආදී එවකට ජනප්‍රියව සිටි ගායක ගායිකාවන් ගැයූ "විජිත සුන්දර පුෂ්ප උයනේ" මහමුනි ශ්‍රී පාද තැබූ ලංකා දීපේ" " එන්න පායා" ආදී ගීත මහත් රුචියකින් ගැයූ ඇය තුළ ලක්‍ෂ්මී බායි, සුසිලා ජයසිංහ සහ රෙජිනා ඇනී බොතේජු වැනි සුප්‍රකට ගායිකාවක්‌ වීමට ඇත්නම්, කියා දිවා රෑ සිහින මැව්වාය.

ඇයගේ පියා සංගීතය ප්‍රිය කළ කෙනෙකි. ඇයට මිහිරි හඬින් ගී කීමට පුළුවන් බව මුලින්ම දුටු තැනැත්තා පියාය. ගායිකාවක්‌ වශයෙන් රටට හඳුන්වා දීමට මුලින්ම අදහස්‌ කළ තැනැත්තා දයාබර පියාය. රම්බොඩ හැර දමා පසුකලෙක මොරටුවේ පදිංචියට පැමිණ වැඩිදුර අධ්‍යාපනය සඳහා වේල්ස්‌ කුමරි නම් බාලිකා විදුහලට ඇතුළත් කෙරුණි. එතැනින් සිප්සතර හදාරා දෙවැනි වරට වැල්ලවත්තේ සෙන්ට්‌ ක්‌ලෙයාර්ස්‌ විදුහලට ඇතුළත් කෙරුණි. ඇයගේ මවද එහි ගුරුවරියක වූවාය. ඉන්පසු දෙමටගොඩ සෙන්ට්‌ මැතිව් විද්‍යාලයේ ඉගෙනුම ලබද්දී විවිධ ප්‍රසංගවල රඟපෑමට අවස්‌ථාව ලැබුණි. එවිට ඇයගේ වයස අවුරුදු 12 කි. එහිදී දෙව් දූතයෝ යන නාට්‍යයේ රගපා දස්‌කම් දැක්‌ වූ තැන චන්ද්‍රලේඛා හා සී. ඒ. පෙරේරා ගුරුතුමියන් යටතේ හොඳ හැටි පුහුණුව ලැබුවාය.

එච්. ඩබ්ලිව්. රූපසිංහ මාස්‌ටර් ඇය සමග 1939 වසරේදී "සිරි බුද්ධගයා විහාරේ" නම් ගීතය පළමුවරට ග්‍රැමපෝන් තැටියකට ගායනා, කරන ලදී. එවිට ඇයගේ වයස අවුරුදු 13 කි. රූපසිංහ මාස්‌ටර් ඇය ගී ලොවට ගත් පසු "ඩේසි" නාමය ඇයගෙන් ඉවත් කොට රුක්‌මණී දේවි යෑයි නම තැබුවේය. රූපසිංහ මාස්‌ටර් සමගින් බොදු ගී ගායනා කරන ලද අතර, කාර්ගිල්ස්‌ සමාගමේ ගේබ්‍රියෙල් ගුණරත්න මහතාගෙන් "එච්. එම්. වී. තැටිවලට ගීත ගායනයට ඇරයුම් ලැබුණි. "සිරි බුද්ධගයා විහාරේ" එහි තාලය හා සංගීතය සූකිරි කන්දක්‌ මැදින් ගලායන මී පැණි ගංගාවක්‌ මෙන් රසවත් ලෙස සංකලනය විය. එය ඇසෙන සැම විටම ආගමික හැඟêමෙන් සහෘදයන්ගේ සිත් කිලිපොලා යයි.

එදා රාමායනයෙන් වේදිකාවට පිවිස 1939 දී ඇයගේ ප්‍රථම රංගනය ඉදිරිපත් කළාය. ඉන් පසු බද්දේගම රතනසාර විද්‍යාලයේ ගුරුවරුන් හා ළමුන් සමග එක්‌ වී ජී. පී. පී. ආටිගල මහතාගේ රෝහිණී" දෘශ්‍ය කාව්‍ය නාටකයේ රඟ පෑවාය. ටී. ඩී. තාඹුගල සහ ඒ. එන්. ද සිල්වා මහත්වරුන් "Êමායාවතී නාටකයේ රඟපෑවේ එවකට ප්‍රවීන ගායකයකු වූ සූරියසං කර් මොල්ලිගොඩ මහතා සමගයි. ලුමන් රාජපක්‍ෂ මහතාගේ "රාජ ෙද්‍රdaහියා" නාටකයේ ස්‌ටැන්ලි මල්ලවආරච්චි සමග රඟපෑවාය මොරටුවේ රඟදැක්‌වු "රංගල අප්පු නාටකයේ මුලසිටම අග දක්‌වා විකට චරිතයක්‌ එඩී. ජයමාන්න සමගින් මුල්වරට රඟ පෑවාය. " සිස්‌ ඩයස්‌ මහතාගේ "ජානකී හරණයේ ජානකී "කීකරු බිරිඳ නාටකයේ කීකරු බිරිඳ ඇය විය. විශාඛා විදුහලේ "සිරිසඟබෝ" කතාවේ රාජ දේවිය විය. මේ අතර තුර රුක්‌මණි සමග නාට්‍යවල රඟපෑමෙන් හඳුනාගත් ස්‌ටැන්ලි මල්ලවආරච්චිගේ මාර්ගයෙන් එඩී. ජයමාන්නත් මිනර්වා නාට්‍ය කණ්‌ඩායමත් හඳුනා ගන්නට ලැබිණ.

එදා කඩවුණු පොරොන්දුව, සතර දිසාවේ අටසිය වාරයක්‌ වේදිකාගත වී ඉමහත් ජනාදරයට පත් වූ නාට්‍යයකි. මේ අතරතුර ඉන්දියාවෙන් පැමිණි. එස්‌. එම්. නායගම් මහතා කඩවුණු පොරොන්දුව නාට්‍යය නරඹා තිරයට නැඟêමට අදහස්‌ කොට බී. ඒ. ඩබ්ලිව්. ජයමාන්න මහතා සමග කතිකා කර, ගිවිසුම් අත්සන් කොට 1946 දී ඉන්දියාවට ගොස්‌ චිත්‍රපටයට නැංවීය. 1947 ජනවාරි 21 දා කොළඹ කිංස්‌ලි සිනමා හලේදී මුල් දර්ශනය තිරගත විය. මුල් චරිතය වූ රාජනීගේ චරිතය රුක්‌මණී දේවි රඟපෑවාය. (සන්ධ්‍යාවේ ශ්‍රීය රම්‍යා ලෙස පේනා" වැනි කපටි ආරක්‍ෂකයා චිත්‍රපටයේ (මල්ලිකා) "පින්සාර මාගෙ සොහොයුරා" ගීතය හදවත දවාලයි. වැනි වැරදුණු කුරුමානම (ස්‌වර්ණා) "ගලා කන්දේනී මතුවෙනා දොළකි ප්‍රීති ජීවිතේ" සිව්වන වරට පෙරළෙන ඉරණම, (සුවිනීතා) "ඕලු මලෙහි සුදොa සුදොa" හදිසි විනිශ්චය (කාන්ති) ජයමංගල ගාථා. සැඟවුණු පිළිතුර (කුසුමලතා) "ලේ කිරිදීලා" උමතු විශ්වාසය (ද්විත්ව චරිතයක්‌ මව සහ (දුව) පළමුවරට මොහිදින් බෙග් සමග "සුදට සුදේ සිරිය දිලේ" නව කතාවක්‌ පළමු වරට තිරගත කළ ඩබ්ලිව්. ඒ. සිල්වා සූරීන්ගේ කැලෑහඳ (මාලනී) අන්න සුදෝ අර පාට වලා. "අයිරාංගනී (අයිරාංගනී) "රාණියේ එන්aකෝ නැගී" (මතභේදය (කුසුමා) පෙම්මල් මාලා නෙළා ගොතාලා" (පෙරකදෝරු බෑණා (මාලනී) මුහුදේ පතුලේ කිමිදී" දොස්‌තර (චන්ද්‍රd) ප්‍රවේශමෙන් යන්නකො සුදා මගේ චිත්‍රපටය තිරයට නැඟෙද්දී රම්බොඩ මාර්ගයේ රුක්‌මණී දේවිය හර්බට්‌ එම්. සෙනෙවිරත්න සමගින් මෝටර් රථයක නැඟê ගමන් කරන දර්ශනය රූගත කරන අවස්‌ථාවේදී රිය පාරෙන් ඉවතට පැන ප්‍රපාතයකට පෙරළීමේදී ගස්‌ දෙබලක රැඳී දෙදෙනාගේ ජීවිත බේරුණි.

ඩබ්ලිව්. ඒ. සිල්වා සූරීන්ගේ සිරියලතා නව කථාව දෙවන වරට තිරයට නැගුනි. රුක්‌මණී "සිsරියලතා නමින් ද්විත්ව චරිතයක්‌ නිරූපණය කළාය. (අලංකාරෙනි සැදූ අගනා වූ මාලේ) ඩබ්. ඒ. සිල්වා සූරීන්ගේ තෙවැනි වරට තිරගත කළ ඓතිහාසික නවකතාව දෛවයෝගය (ශීලා කුමරිය) "හදගිලෙ අම මිහිරේ. "කියන්න රන් කඳ කියන්න, මොන හිතකින් ඔබ කීවාදැයි මේවා" කියා ඩොමී ජයවර්ධන සමගින් එක්‌ වී මුල් වරට රඟපෑවේ "සැමියා බිරිඳගේ දෙවියාය චිත්‍රපටයේය. "සුවදෙන සිත සැනසුම් අම මිහිරකි රස ලොව පෙම්. ගීතය ගයමින් "ලාදලු" චිත්‍රපටයේ ස්‌ටැන්ලි පෙරේරා සමග අසුපිට නැඟê රංගනයක යෙදුණේ ඩබ්. ඩී. අමර දේවයන් සමගින් යුග ගීතයක්‌ ගයමිනි.

56 වරක්‌ තිරයේ පෙම්වතිය වී පෙම් ජවනිකා රඟ පාමින්, ඉන්පසුව වැඩිහිටි චරිතවලට මුල් තැන දෙමින් "අබුද්දස්‌ස කාලෙ" ආචාර්ය ලෙස්‌ටර් ඡේම්ස්‌ පීරීස්‌ මහතාගේ "අහසින් පොළොවට වැනි චිත්‍රපටවල මවු චරිතයට කොටු වූවාය. "සක්‌විති සුවය" චිත්‍රපටයේ අවසන් වරට රඟමින් තිස්‌ එක්‌ වසරක්‌ තුළ අනූවකට වැඩි සිනමා පටවලට රංගනයෙන් දායක වූවාය.

රුක්‌මණී ඉතාම නිහතමානී කාන්තාවක වූවාය. ආඩම්බර වීමට ඕනෑ තරම් කරුණු තිබියදී, මෙතරම් නිහතමානී වූ මෙතරම් නිරහංකාර වූ කාන්තාවක්‌ අප දැක නොතිබුණි. අපේ ඇතැම් නිළියන් පුම්බාගත් අහංකාරයෙන් යුතුව හැසිරෙනු දකින විට රුක්‌මණීගේ මේ නිහතමානී බව, මේ නිරහංකාර බව ඔවුන්ට මනා ආදර්ශයක්‌ විය යුතු යෑයි සිතමු. එසේම ඇය තුළ තිබූ විනය හා කැපවීම ආදර්ශවත්ය. පුරාවෘතයක්‌ බඳු වූ රුක්‌මණී දේවි නම් වූ සුවිශේෂී කලාකාරිය පිළිබඳ විචාරවත් ඇගයීමක්‌ කිරීමේදී ඇය බිහි වූ සමාජ හා සංස්‌කෘතික පසුබිමද පිරිස්‌සා බැලීම වැදගත් යෑයි සිතමු. එය රුක්‌මණීම කියා ඇති පරිදි කාන්තාවක්‌ කලාවට සම්බන්ධ වීම, අවඥාවෙන් සැලකිය යුතු යුගයකි. නිළියන් ගැන කතා කරන විට "මොනවද ඔය ටීටර් කාරයෝ" යෑයි මහජනයා සඳහන් කළේ ඉතාම පහත් කොටසක්‌ ගැන කතා කරන කලෙක මෙ නැයි 1956 දී ලියා පළ කළ "මගේ ජීවිත විත්ති" නම් වූ ග්‍රන්ථයෙහි ලා කියයි. එබඳු වටපිටාවක නිළියක හා ගායිකාවක ලෙස කලාවට ප්‍රවිශ්ට වීමට තරම් රුක්‌මණී දැක්‌ වූ එඩිතර භාවය අපේ අප්‍රමාණ බුහුමනට ලක්‌විය යුත්තකි.

පරපුරෙන් පරපුරට ජනප්‍රියත්වය හා නිහතමානිත්වය අතිනත ගත් යුග තුනක රසික පරපුරක්‌ පිනවමින් ජනප්‍රිය ගායිකාවක්‌ හා චිත්‍රපට නිළියක්‌ ලෙස ජනාදරයට පත් හැම කලා කරුවකුගේම, කලාකාරියකගේම සම්මානයට පාත්‍රවෙමින් හැම මට්‌ටමකම රසික පරපුර අතර නොමියෙන ගීත කෝකිලාවිය ලෙස ප්‍රකට ඇය රුක්‌මණී දේවී කලා දිවියට වසර 40 සපිරෙන මොහොත මුල් කොට "ස්‌වර්ණ ගී" මහා ප්‍රසංගය ලෙස ගීත උළෙලක්‌ කොළඹ කාන්තා විදුහලේදී 1978 වප් මස 29 දින පැවැත්වීමට කටයුතු කරමින් සිටින අතරතුර මාතර උයන්වත්තේ ගී සාදය නිමාකොට මීගමුව සිය නිවස බලා එමින් සිටියදී ජා - ඇල, තුඩැල්ලේදී ඇය ගමන් ගත් රිය තෙල් බවුසරයක ගැටීමෙන් එදින අලුයම නිසල පරිසරයම නසාගෙන දේවිය නිහඬ විය.

යන්තම් ළමාවිය ගෙවීයත්ම, ගායනයෙන් කලා ලොවට පිවිස පුරා වසර 40 ක්‌ රසික හදවත් නැලවූ රසික දෙනුවන්, දෙසවන් ප්‍රීනනය කළ රුක්‌මණී ටවර් යුගයේ පැරණි නළුනිළි පරපුරේ සිට නූතන වේදිකාව දරා සිටින නළුනිළි පරපුර දක්‌වා සියලුම සමකාලීන සිනමා නළු නිළියන්ගේ පටන් නූතන තිරය ජයගෙන සිටින නව සිනමා නළුනිළි පරපුරටත් එදා මෙදා සියලු ගායිකා පරපුරටත් කෘතවේදී රසික පරපුරටත්, මෙය සදානුස්‌මරණීය නොවන්නේද? අපි ඇයට මොක්‌ සුව පතමු.

ඒ. වී. කරුණාදාස







  ARTICLE-3

28-10-2010-Sarasaviya Newspaper

අපේ මුල්ම නිළි රැජණ රුක්මණී දේවිය ගැන සොහොයුරිය හෙලන් නිලන්ති ඩැනියෙල්ස් මුල් වරට කරන හෙළිදරව්ව

1978 ඔක්තෝබර් 28 දා හෙලන් පැට්‍රීෂියාට විශේෂ දිනයක් විය. ඇය උදෑසන අවදි වූ සැනින්ම ඩේසි අක්කා මස්සවා දුන් මැක්සිය අතට ගත්තාය. කළු පැහැ මැක්සියේ කහ පාට මල් වැටුණු ඇඳුම හෙලන් නංගීට ගැළපෙන බව ඩේසි අක්කා හොඳින් දැන සිටියාය.
හෙලන් ඇඳුම පසෙකින් තැබුවේ සැමියා, ඩගීට (ඩග්ලස් පෙරේරාට) ‘අද නම් මට අක්කගෙන් බේරෙන්න ලැබෙන්නෙ නැහැ’ කියමිනි.
‘ඔන්න නංගි, ඔයා ප්‍රසංගයට ගීතයක් ගයන්නම ඕන’. ඩේසි අක්කාගේ පෙරැත්තය සිහි වී හෙලන් ලැජ්ජාවෙන් බිම බලා ගත්තාය.
හෙලන් කවදත් ලැජ්ජාකාරියකි. ඇය ගායිකාවක් කිරීමට ඩේසි අක්කා තුළ ආසාවක් තිබුණේ, ඉන්දියාවේ සිනමා රූගත කිරීම්වලට යන අවධියේ සිටයි. ඇය නැගණියගේ හඬ ද්‍රවිඩ අධ්‍යක්ෂවරයකුට අසන්නට සැලැස් වූ විට ඔහු කියා තිබුණේ චිත්‍රපටයකට එක වගේම හඬ දෙකක් කුමටදැයි කියායි. කවදත් පසුගාමී වූ හෙලන්ට එය පනින රිලවුන්ට ඉනිමං බැඳීමක් හා සමාන විය.
එහෙත් පසු දින කොළඹ කාන්තා විද්‍යාලයීය ශාලාවේ පැවැත්වෙන අක්කාගේ ප්‍රසංගයේදී නම් ගැලවීමක් නො ලැබෙන බව හෙලන් දැන සිටියාය.
වයස අවුරුදු එකොළහේදී ‘සිරි බුද්ධ ගයා විහාරේ’ ගීය ගයමින් ග්‍රැමෆෝන් යුගයේදී ගී ලොවට එක් වූ අපේ ගීත කෝකිලාවිය හතළිස් වසරක විවිධ වූත්, විචිත්‍ර වූත් ස්වර්ණ ගීතාවලිය ආදරණීය රසික ජනතාවට තිළිණ කිරීමේ බලාපොරොත්තුවෙන් ගීත පුහුණු වූයේ දෙහිවල හෙලන්ගේ නිවෙසේ සිටයි.
මාතර උයන්වත්ත ක්‍රීඩාංගනයේ ශාන්ත තෝමස් සැණකෙළියේ ගී ගයා, මීගමුවට ගොස් මවට වැඳ, ඩේසි අක්කා තම නිවෙසට එන බව හෙලන් දැන සිටියාය.
අක්කා වෙනුවෙන් කරන සරස්වතී පූජාවට හෙලන්ගේ සැමියා ‘ඩගී’ සියල්ල සූදානම් කරමින් සිටියේය.
තමන්ගේම මල්ලී කෙනකුට මෙන් ඩගීට ආදරය කළ ඩේසි, ‘අනේ මල්ලි, ප්‍රසංගයට යන්න කළින් සරස්වතී පූජාවක් කරන්න ඕන. මට ඕවා තේරෙන්නෙ නැහැනෙ. මල්ලිට පුළුවන් නේද ඒ උදව්ව කරන්න’ කියා කළ ඉල්ලීම ඩගී අකුරටම ඉටු කරමින් සිටියේය.
ඔක්තෝබර් 28 වැනි දිනට පහන් වී තිබුණි. ඔරලෝසුවේ හයකුත් ගණනක් (6.30 ට පමණ) සටහන් වී තිබුණා මතකය.
නිවෙසේ කවුළු පියන්පත් උදෑසනම විවෘත කිරීම ඩගීගේ සිරිතයි. වෙනදා හෙලන්ටත්, ඩගීටත් සුහද සිනහවකින් සංග්‍රහ කරන අසල්වාසීන් තුෂ්ණිම්බූතව බලා සිට යන අන්දම ඩගී දුටුවේය. හෙලන්ට මෙන්ම ඩගීට ද මෙය පුදුමයට කරුණක් විය.
දෙදෙනා මේ ප්‍රහේළිකාව විසඳා ගත නො හැකිව එකිනෙකාගේ මුහුණු බලමින් සිටින විට, පවුලේ ඥාතියකු ඉහ අත් බදා ගෙන ආවේය. ‘අනේ අපේ ඩේසි අක්කා ඉවරයි’.
හෙලන්ට ඇසුණේ එපමණයි. කෙසෙල් කඳක් මෙන් ඇය ඇද වැටුණාය. මෘත ශරීරාගාරයට ගිය ඩගීට දැක ගත හැකි වූයේ හඳුනා ගත නො හැකි ලෙස අනතුරට ලක් වී ඇති ඩේසි අක්කාගේ සිරුරයි.
වයස අවුරුදු පනස් හතරක් වුව ද කවදත් ඩේසි අක්කාට තිබුණේ වයසට වඩා බෙහෙවින් ලාබාල පෙනුමකි. මේ ඒ මිහිබට සුරඟනක බඳු රුක්මණී දේවියම ද? (ඩේසි අක්කා ද?).
දෙවියන් වහන්සේ ඒ දිව්‍යමය රූපය අප්‍රාණික සිරුරක් ලෙසින් රසික ජනතාවට පෙන්වීමට අකැමැති වූසේය. ආරංචියෙන් රටම මළ ගෙයක් විය. සමහරුනගේ අතට ගත් බත් පත බිමට වැටුණි. ඇතැම් නිවෙස්වල ආහාර පිසුණේ නැත.
රුක්මණී දේවිය යනු පොදු ජනතාවගේ කලාකාරියකි. ජනතා හදවතෙහි ලැගුම් ගත් කලාකාරියකි. එතරම් ජනප්‍රසාදයක් ලද වෙනත් කලාකාරියක් නැති තරම්ය. පොදු ජනතාවට එසේ නම් හෙලන් එදා ඒ දුක කෙසේ නම් වාවන්න ද?
ඩේසි අක්කා හෙලන්ගේ හැදූ මවයි. හෙලන්ට පමණක් නොව මේබල්, ෆ්ලොරන්ස්, සරෝජිනී සහ ෆෙ‍්‍රඩී මල්ලී ඇතුළු පවුලේ සොයුරු සොයුරියන්ගේ දෙවැනි මව ඇයයි. ජීවිතයේ අවසන් භාගය ගත කරමින් සිටි මව, හෙලන් රෝස්ට ද එකම පිහිට වූයේ දියණිය, ඩේසිය.
‘ස්වර්ණ ගී ප්‍රසංගය’ ඇයගේ සිහිනය විය. එහෙත් සිනමාවේ සිහින කුමරියට තමන්ගේ සිහිනය සැබෑ කර ගත නො හැකි වීම ඇයට ද වඩා ජාතියේ අභාග්‍යයකි.
වෙනදා දිලිසෙන වැඩ දැමූ සාරි ඇඳි ඩේසි අක්කා, ‘ස්වර්ණ ගී’ ප්‍රසංගයේදී සැරසීමට සිටියේ තැඹිලි පාට සාරියකිනි. කොණ්ඩය බැඳ ඉතා චාම්ව සැරසෙන්නට කැමැත්තෙන් සිටින බව ඇය වරින් වර හෙලන්ට කීවාය.
ඩේසි අක්කාගේ ඒ වදන් හෙලන්ගේ දෙසවනෙහි රැව් පිලිරැව් දුන්නේය.
‘රුක්මණී දේවි ගේ ගීත ගයන්න’ දහස් සංඛ්‍යාත ජනතාව හෙලන්ගෙන් ඉල්ලා සිටියේ එයයි. ඒ සෑම වෙලාවකම ඇය කළේ කඳුළු සැලීමයි.
එහෙක් කිසි කලක කිසිවකුට පුරවාලීමට නො හැකි වු රුක්මණී දේවියගේ රන් ස්වරයේ අඩුව පිරවීමට හැකි එකම හිමිකාරිය වූයේ හෙලන්ය.
එනිසාම අසහාය කලා රාජිනිය, රුක්මණී දේවියගෙන් රංගන ක්ෂේත්‍රයට ඇති වූ අඩුව පිරවීමට නො හැකි නමුත් ගායන ක්ෂේත්‍රයට අඩුවක් නො දැනෙන්නට ඩේසි අක්කා නාමයෙන් හෙලන් පැට්‍රීෂියාට ගායන ලොවට පිවිසීමට සිදු විය.
ඩගීගේ ඥාතියකු වූ ජනප්‍රිය ගීත රචක අජන්තා රණසිංහ, හෙලන් පැට්‍රීෂියා වෙනුවට හෙලන්ගේ දියණියගේ නම, නිලන්ති යොදා හෙලන් නිලන්ති ඩැනියෙල්ස් නමින් කලා ලොවට ඇය රැගෙන ආවාය. අදටත් රුක්මණී දේවියගේ කෝකිල නාදය රැඳී ඇත්තේ ඇයගේ මුවෙහි පමණි.
අද හෙලන්, මොරටුවේ කුරුස හන්දියේ පුංචි නිවෙසක, ආදරණීය සැමියා සමඟ ඉතා සරල දිවි පෙවෙතක් ගත කරති. උකුල් ඇටය බිඳීම නිසා දෙවසරක් පුරා එක් තැන් වී සිටිය ද තවමත් ඇයගේ ගී රාවය, රුක්මණී දේවියගේ ස්වර්ණ ගීතාවලිය අපේ මතකයට නංවයි.
සිනමාවේ මාතාව, නිළි රාජිනිය, ගීත කෝකිලාව, පිළිබඳ පැවසීමට ඩැනියෙල්ස් පවුලේ සොයුරු සොයුරියන්ගෙන් ජීවතුන් අතර සිටින්නේ ද හෙලන් පමණි.
කලා ලොවට රුක්මණී දේවි, ආදරණීය ඩේසි අක්කා අහිමි වී ගොස් අදට වසර තිස් දෙකකි.
ඩේසි අක්කාගේ අඩුව අපට වඩ වඩාත් දැනෙන අද වගේ දවසක හෙලන් තරම් අතීත මතකය අවදි කරන්නට සුදුස්සෙක් තවත් නැත. අපි ඇය සොයා ගියෙමු.
ආදරයයි කරුණාවයි පිරුණු ඒ හදවත ගැන මතකය හෙලන් අවදි කළේ මෙලෙසයි.
නිළියක, ගායිකාවක ලෙස ජනප්‍රසාදය උපරිමව දිනාගෙන සිටියත් වයස හැට හැත්තෑවේ ඕනෑම තරාතිරමකම අය, ඇය ඇමතුවේ ‘ඩේසි අක්කා’ කියායි. කිසි දිනක ඇය ඔවුන් සමඟ උරන වූයේ නැත. ඇය දුක් වූයේ ඔවුනට සිනහවකින් හෝ සංග්‍රහ කිරීමට නොහැකි වූවොත් පමණි.
වාහන තිබියදී පවා ඇය පල්ලියට ගියේ පයින්ය. අතරමඟදී මහලු කාන්තාවක් දුටුවොත් ඩේසි අක්කා, ඇයට පාර පනින්නට උදව් කරන්නීය. මඟදී හමු වන මහලු අය, සිඟන්නන් නිවෙසට කැඳවා ගෙන ඇවිත් කෑම බීම දීමෙන් ඇය මහත් සතුටක් ලැබුවාය.
දියණිය, නිලන්තිට තම ලොකු අම්මා නිළියක් කියා දැනුණේ ඇය මහ මඟ සිටින විට පමණයි. ඩේසි අක්කාගේ දෑත් අල්ලන්න, සාරි ඉරන්න, වළලු ගලවා ගන්න රොද බඳින ජනකාය දුටු විට මේ ඉන්නේ් අපේ ලොකු අම්මා ද කියා ඇය මවිතයට පත් වුණාය.
දියණිය නිලන්ති, ඩේසි අක්කා ඇමැතුවේ ලොකු අම්මා කියා නොව ‘ඩේසි අක්කා’ කියායි. එසේ අමතනවාට අක්කාගේ තිබුණේ ද පුදුම කැමැත්තකි.
ලෝකයට හා පවුලේ අයට ඩේසි අක්කා පෑවේ එක හා සමාන ආදරයකි. කලා ලෝකය කැපිලි කෙටිලි ආකරයක් ලෙස ප්‍රසිද්ධ නමුත් ඩේසි අක්කාගෙන් මා කිසි දිනක ඊර්ෂ්‍යාව, අන් අය විවේචනය, ක්‍රෝධය, වෛරය, පලිගැනීම දුටුවේ නැත.
ඇයගේ ආදරය උපරිමව අත් දකින්නට වාසනාව ලද අය අතර මා හා මාගේ මව පෙරමුණේම සිටිති.
සිනමා පටයක රූගත කිරීම් අවසන් කර පැමිණි පසුව හෝ සංගීත සන්දර්ශනයකට ගොස් ආ පසු ඇය කෙළින්ම මව ළඟට යන්නේ ඇඳුම්වත් මාරු නො කරය.
මිය යන්නට ආසන්න කාලයේ ‘මට මොනවා හරි වුණොත් නොන්ඩි නංගිව බලා ගන්න’ කියා සමීප හිතවතුන්ට ඇය කියා තිබුණි. (රුක්මණී දේවිට සිංහල බස කතා කිරීමට එතරම් හොඳින් හැකියාවක් නො තිබුණ නිසා හෙලන්ව නොන්ඩි නංගී ලෙස ඇමතූ අවස්ථා තිබේ).
මිනිසාට පමණක් නොව සතුනට, පරිසරයට ඩේසි අක්කා ආදරය කළාය.
ඩේසි අක්කා පිච්ච මල්වලට දැක් වූයේ පුදුම කැමැත්තකි. නිලන්ති දියණිය සමඟ දෙහිවල පාර දිගේ ඇවිද ගොස් පිච්ච මල් කඩන අන්දම මට අද වාගේම මතකය. පිච්ච මල් ඇමිණීමේ වගකීම පැවරී තිබුණේ නිලන්ති දියණියටයි. පිච්ච මල් මාලය හිස පළඳා නිදා ගැනීමෙන් ඩේසි අක්කා මහත් සතුටක් ලැබුවාය.
නිළියක වුවත් ඇය රත්තරන් බඩුවලට එතරම් කැමැත්තක් දැක් වූයේ නැත. එහෙත් කෘත්‍රිම ආභරණවලට ඇය තුළ තිබූ ලැදියාව පුදුමාකාරය.
නිවෙසේ සිටියේ අප තිරයේ දකින රුක්මණී දේ්විය නො වෙයි. ලුංගිය ඇඳ, කොණ්ඩ කරල් දෙකක් ගොතා චාම්ව සිටින්න ඇය ඉතා ප්‍රිය කළාය.
මීගමුවේ පදිංචි අවධියේ මීගමුවේ අඟුරුකාරමුල්ල පන්සලට එන ජනකාය ඊළඟට ආවේ ඩේසි අක්කා පදිංචි ජයරුක් නිවෙසටයි. පැමිණෙන්නන්ට සංග්‍රහ කිරීමට වෙනම සේවකයෝ සිටියහ. ඔවුන් ඇය බැලීිමට පැමිණියේ සුරංගනාවියක් බැලීමට මෙන් වුව ද, ඩේසි අක්කා ඒ සියල්ලන්ටම වාගේ වචනයකින් හෝ ඇමතීමට අමතක නො කළාය.
හෙලන් නිලන්ති සැමියා දියණිය සහ මිනිබිරිය සමඟ
මිය යන තුරුම ඩේසි අක්කා, ප්‍රසංගයකට ගොස් හෝ චිත්‍රපටයක රූගත කිරීම් අවසන් කර පැමිණි පසු පවුලේ සියල්ලන්ට තෑගි බෝග රැගෙන ඒම සිරිතක් කර ගෙන තිබුණි. නිලන්ති දියණියත්, පුතුත්, අනෙක් පවුලේ සහෝදර සහෝදරියන්ගේ දූ දරුවනුත් විශේෂයෙන්ම ඇය එන තුරු මඟ බලා සිටි අයයි.
ඩේසි අක්කාට සිනමාව නිසා ලැබුණු දේ වාගේම නො ලැබුණු දේ ද බොහොමයි. ඇයගේ ජීවිතය දොළක් මෙන් ප්‍රීතිමත්ව ගලා නො ගිය අවස්ථා ද තිබේ.
පුංචි දරුවන්ට ඇය තුළ තිබූ ආදරය නො රහසකි. වැඩි දෙනකු සිතා සිටින්නේ ඇයට දරුවන් නැතැයි කියායි. එහෙත් ලැබෙන්නට සිටි පිරිමි දරුවා ඇයට අහිමි වූයේ සිනමාව නිසයි. රූගත කිරීම්වලදී සිදු වූ වැටීමකින් දරුවා ගබ්සා විය.
සිනමාවේදී ප්‍රධාන කතා නායිකාව ලෙස ඇයට මොන තරම් ආදරය ලැබුණත් සැබෑ ජීවිතයේදී ඒ ආදරය ඒ අයුරින්ම ඩේසි අක්කාට ලැබුණා ද කියා නම් මට නො දැනෙයි. එඩී අයියාගේ විනෝදකාමී, සෙල්ලක්කාර හැසිරීම් රටාව නිසා මිය යාමට ආසන්න කාලයේ ඩේසි අක්කා ජීවත් වූයේ එඩී අයියාගෙන් දුරස් වී, මව රැක බලා ගෙනයි.
ගින්නක් නැතිව දුමක් නැගෙන්නේ නැහැයි කීව ද කලාකාරියකට, කලාකරුවකුට කිසිදු හේතුවක් නැතිව කට කතා පැතිරෙන අවස්ථා ඕනෑ තරම්ය. ඩේසි අක්කාට ද මේ පොදු නියමයෙන් ගැළවීමක් අදටත් නැත. ඇය ජීවිතයේ අවසාන භාගයේ අතේ සතේ නැතිව අසරණ වී සිටි බව පුවත් පත්වල පළ වී තිබුණි.
එහෙත් සත්‍යය නම් අතීතයේදී තරම් අධි සුඛෝපභෝගී ජීවිතයක් ගත කිරීමට නො ලැබුණත්, සාමාන්‍ය ජීවිතයක් ගත කිරීමට තරම් හොඳ ආර්ථිකයක් ඇයට තිබුණු බවයි. මිය යන තුරුම ඩේසි අක්කා බසයක ගොස් නැත. ක්ෂේත්‍රයේ සියලුම නළු නිළියන් ගෙන්වා අති උත්කර්ෂවත් අන්දමින් ඇය පනස් වැනි උපන් දිනය සැමරුවා මට අද වගේ මතකය.
මව රැක බලා ගැනීමට උදේ වරුවට එක් උපස්ථායිකාවක් සහ සවස් වරුවට තවත් උපස්ථායිකාවක් තැබීමට එපමණටම මුදල් නැත්නම් ඇයට හැකි වන්නේ කෙසේ ද?
ඩේසි අක්කා කලා කටයුත්තකදී හැර වෙනත් කිසිදු අවස්ථාවකදී නිවෙසින් පිට නතර වූ කෙනකු නො වෙයි. නළුවන් හෝ වෙනත් පිරිමින් සමඟ ඇයගේ නම සම්බන්ධ කිරීම කවුරුන් හෝ කරන විශාල වරදකි.
ජීවිතයේ පසුකාලීනව ඇය ගායක නෙවිල් ප්‍රනාන්දු සමඟ සමීප ඇසුරක් තිබුණි. එය සංගීතය හා බැඳි ඇසුරකි. නෙවිල් නිතර අපේ නිවෙසට ආ ගිය අතර ඔහු ඩේසි අක්කා සහ අප සමඟ එක් වී ගී ගයමින්, වයමින් විනෝද වූහ. ලියුකීමියාවෙන් නෙවිල් මිය යාම ඩේසි අක්කාගේ හදවතට වේදනාවක් ගෙන දුන් කරුණකි.
එඩී – රුක්මණී දෙදෙනා අතර හිත් රිදවීම් තිබුණ ද, පුදුමාකාර ආදරයක්, සෙනෙහසක් අවසාන මොහොත දක්වාම පැවතුණි. දෙදෙනා ඉතා සුහදශීලී ලෙස උත්සවවලට, සාදවලට සහභාගී වූහ. අවසාන සංගීත ප්‍රසංගයේදීත් ‘පාරේ නටන්න හිතුණා’ ගීය නව යුවළක් මෙන් සෙනෙහසින් ගායනා කර තිබේ.
ජීවිතයේ අවසන් කාලයේ ඇය ෂැම්පේන් පානයට ඇබ්බැහි වී සිටි බවට පළ වූ පුවත් ද මා දැක තිබේ. මෙය ද අමූලික බොරුවකි.
ඩේසි අක්කා සාදයකදී හැර කෙදිනකවත් ෂැම්පේන් පානය කරන්නේ නැත. වයින් පවා ඇය පානය කළේ මඳ පමණිනි. ඩේසි අක්කා වැඩිපුරම ආසා කළේ සිංහල කෑමවලටයි. කොස්, දෙල් ඇයගේ ප්‍රියතම කෑම අතර විය.
උපතින් කලම්බු චෙට්ටි සහ ක්‍රිස්තියානි ආගමිකයකු වුණත්, ඇහැලේපොල කුමාරිහාමි, යශෝධරා දේවිය, පටාචාරා සහ මද්‍රී දේවිය ලෙස තිරයේ රඟන්නට ඇය කැමැත්තෙන් සිටියේ කඩවුණු පොරොන්දුවේ රඟපෑ කාලයේ සිටයි. එයත් ඇයගේ ඉටු නොවූ බලාපොරොත්තුවකි. වෙස්සන්තර වේදිකා නාට්‍යයේ මද්‍රී දේවි ලෙස රඟපාන්නට ලැබීමෙන් ඇය අපමණ සතුටක් ලැබුවාය. ඩේසි අක්කා හම්බ කළ දේ වියදම් කළාය. ඇය ඉතිරි කර ගත් එකම දේ ජනතා ආදරයයි. ආඩම්බර වන්නට ඕනෑ තරම් කරුණු තිබිය දී නිහතමානීකමේ සංකේතය වූ රුක්මණී දේවී තරම් වෙනත් නිළියක් නැති බව ක්ෂේත්‍රයේ බොහෝ දෙනාගේ අදහසයි. වේදිකාවෙන්, සිනමාවෙන්, ගීතයෙන් රසික රසිකාවන් මෝහනය කළ, කලා රාජිනියගේ අකල් වියෝව දරා ගත නො හැකිව මීගමුවට ලංකාවේ දස දෙසින් පැමිණි ජන ගංගාව ඊට ඇති හොඳම සාක්ෂියයි. එක් අයකු පෑගී මිය යන තරමටම මහා සෙනඟක් පැමිණි අවමංගල්‍ය උත්සවයක් අදටත් මතකයට නංවා ගත නො හැකිය.
සිනමාවේ මාතාව, අසම සම ගීත කෝකිලාව නැති අඩුව කලා ලොවට වඩ වඩාත් දැනෙද්දී හෙලන්ට දැනෙන්නේ දෙවැනි මව වූ, ඩේසි අක්කා නො මැති අඩුවයි.
අදත් හෙළන් ජීවත් වන්නේ් ඩේසි අක්කා පිළිබඳ ආදරණීය මතකයන් සමඟයි. ඇය පමණක් නොව සැමියා ඩගී ද, රුක්මණී දේවිය මිය යන විට එකොළොස් හැවිරිදි වියේ පසු වූ දියණිය නිලන්ති ද, රුක්මණී දේවිය පිළිබඳ සෙනෙහබර අතීත තොරතුරු අවදි කරන්නේ අදක ඊයෙක ලද අත්දැකීම් විලසිනි.
ඩේසි අක්කා, පෝලියෝ රෝගය වැළඳී දෙපයින් නැගී සිටීමට නො හැකි වූ හෙලන් නැගණියට එක් පයකින් හෝ නැගී සිටීමට, ඉන්දියාවට ගොස් ප්‍රතිකාර ලබා දුන්නීය.
රුක්මණී දේවිය, කාන්තාවක නිළියක වීම අවමානයක් කියා සිතූ යුගයක අභීතව රංගනයට අවතීර්ණ වූවාය. ඉන්දියාවට ගොස් කඩවුණු පොරොන්දුවේ රංජනී වී, සිනමා නිළි පරපුරේ මාතාව ලෙසින් තාරකා පරපුරකට මාවත විවර කළාය. අද කලා ක්ෂේත්‍රයේ දෙපයින් නැගී සිටින තාරකාවන් කොපමණ ද? එදා මෙදාතුර බැබළුණු, බැබළෙන සෑම තාරකාවකටම රුක්මණී දේවිය නම් සූර්ය රාජිනියගේ ආලෝක කදම්බය පතිත වී පවතින බව නො කියාම බැරිය. මෙරට සිනමාව පවතින තුරු එය මකා දැමීමට නො හැකි සත්‍යයකි. නවක තාරකාවන් අමතක නො කළ යුතු දෙයක් තිබේ. ඒ රුක්මණී දේවිය නම් නිරහංකාර, මානව හිතවාදී කලා රාජිනිය පිළිබඳ අධ්‍යයනය කිරීම මගින් ඔවුන්ගේ සිනමා ජීවිතයට ලබා ගත හැකි පාඩම් බොහෝ බවයි.

 

 

Negombo vandals fail to destroy Rukmani’s image

Rate this story
(2 votes)
Rukmani Devi, like any other queen to have walked the Lankan soil, lies beneath ‘ruins’ at the Negombo Public Cemetery today. Since her tomb was attacked by an unidentified group whose members were arrested and later released on bail subsequent to trial in 2011, thus far, the monument had not been restored—let alone visited by her friends or die-hard fans, who constantly appear on television singing praise and shedding (crocodile) tears over the loss of their much loved legend.
Long before Jauqleine Fernandez hit the limelight, our heroine is said to have graced the cover of the much esteemed Indian publication Filmfare, which thereby affirms that she had been a well sought-after local star, who has had the potential to give Bollywood stars a run for their money, in terms of looks and talent.
Born Daisy Rasammah Daniels on 15 January 1923 to a peasant family in Nuwara Eliya as the second of six children, Rukmani had voiced her first single at the tender age of 13, under the mentorship of Maestro Rupasena. According to biographers however, recording of Sri Budda Gaya Vihare, had been the stepping stone for her much illustrious carrier, in fields of music and cinema.
The turning point of Rukmani Devi’s life, according to critics is her being Cast to play the lead role in Sri Lanka’s first Sinhala language film Kadawuna Poronduwa (The broken promise), alongside Eddie Jayamanna, to whom she later gave her hand in marriage, on 18 February 1943 at the Weligampitiya chapel.  She who had contributed immensely to the local entertainment industry at its infant stage, bid adieu to her fans exactly the day before the Swarna Gee concert, which was scheduled to be held at the Ladies’ college auditorium, to celebrate her 40th year in music.
“Rukmani Devi was a very down-to- Earth lady. My mother, who was also an actress used to adore her,” recalled Janitha Neelia Perera, the current chairperson of the Rukmani Devi Samarum Padanama, a society dedicated to taking the Rukmani Devi legacy forward. According to her, the association meets up once a month, preferably on the last Sunday of each month, at the Sudarshi Hall in Colombo.
“Before I took over, about one and a half years back, the association was run by a senior journalist for the past 25 years. The journalist was making huge profits by exploiting the name of our idol” she said. She also noted that now the association and the operations had been better streamlined under her leadership and advisory of
renowned movie star Malani Fonseka.
When inquired what measures the Samarumm Padanam has taken so far to restore the monument at the cemetery, Perera said that it is the duty of the authorities to first ensure that, if established, the new monument will not be vandalized like the previous time.
“We are more or less a fan club. It is the responsibility of the authorities to first deal with the wrongdoers” she charged. Also commenting on the urban legend surrounding the Rukmani Devi Statue in Tudella Junction, Perera said that the statue walking around at night, which had also been witnessed by certain individuals in the area, is utter hoax. “People say they see ghosts they say aliens, there is no truth in any of these claims. Quite absurd, I also have heard people say this. She was a regular mortal, so these stories are all fictious”, she quipped.
A guard cum laborer at the cemetery, a man who was hesitant to reveal his name, said that the monument was dislodged by a team of about six people, in broad daylight amidst the agitation of staff. “I still remember that day. I was clearing nearby a grave when people with equipment came and broke the monument to pieces. We were in shock, the team looked very organized. Later a municipal councilor was arrested. He had told the police that he did it to put up a ‘better’ tombstone for his aunty, yet  another ‘broken promise’ by a politico nephew”, he remarked, stressing on the irony.
The remnants of the broken tomb are kept in a room, at the cemetery premises itself although they better belong in her museum, which is also in Negombo, hardly ever open for the public.
- See more at: http://www.nation.lk/edition/news-features/item/16968-negombo-vandals-fail-to-destroy-rukmani%E2%80%99s-image.html#sthash.Adx40Ivn.dpuf

 

Rukmani Devi –Nightingale Queen of the Silver Screen

  • ARTICLE-2
By T.K.Premadasa
Thirty (30) years have lapsed since the startling news on the unendurable demise of the acclaimed the Nightingale Queen of Silver Screen shocked the entire country on October 28, 1978. Every Sri Lankan around the world was emotionally disturbed by this horrifying accident that stilled the colorful life of a legendary jewel worthy of treasure. She was the beauty queen, cynosure of all eyes indisputably the Nightingale Queen of the Silver Screen – Rukmani Devi. Rukmani Devi - Nightingale Queen of the Silver ScreenRukmani Devi - Nightingale Queen of the Silver Screen
The brimful gratitude disported by the Sri Lankan citizenry paying their highest tribute in commemoration of the 30th Death Anniversary of Rukmani.
She became popular in the theatrical arena by the name of Rukmani Devi even though her congenital name was Daisy Rasamma Daniels. It has been the common practice in Sri Lanka and India to introduce the artist by a prognostic name depending on talents. It is believed that it was her father who introduced the portentous name Rukmani Devi to this future Singing Queen of the Silver Screen.
Some people are of the view that her music teacher, singer H.W.Rupasinghe master introduced this insightful name by her magnificent performance of many inborn talents. Another disputing argument is that this name was presented by Jayantha Weerasekera and Michael Sannas Liyanage two famous personalities on the stage. Rukmani Vasundara was another unconfirmed name rejected by her father.
Daisy was born on January 15th of 1923 in Ramboda Nuwar Eliya to the parents of Colombo Chetty Christians as the second daughter in a family of six. In response to an article appeared in the Ceylon Observer of January 15, 2006 on her 83rd Birth Anniversary, Mr W.R.Daniels – Manager of Ceylon Observer for many years, a kinsman of Rukmani Devi wrote a letter to Sunday Observer of 5th February 2006 revealing that that she was born to Mr & Mrs Daniels in Inuvil, Jaffna. There was another speculation that she was born in Ratnapura.
Although she was born in Nuwara-Eliya she grew up in Wellawatte, Colombo, studied at St.Mathew’s School and St Clare’s School, Wellawatte. At 8 years of age, she began singing Christmas Carol songs and played a role in popular drama “The Shoemaker’s Wife”. She was just 12 years of age when she remarkably played the main female role of ‘Sita’ in Ramayanaya produced by Walter Abeysinghe in 1935 with prior permission of her father. and also performed in Janakiharanaya, Rohini, “Sirisangabo”, “Mayawathie”, “Romeo Juliet” et al during 1935 to 40’s.
In early 1940s she joined the Minerva Dramatic Club on permanent basis. She played the major role in every drama produced by the Minerva Dramatic Club in the entire country. On introduction of cinematic industry in Sri Lanka she was privileged to feature her skills on the screen in B.A.W.Jayamanne’s Kadawunu Poronduwa, the first Sinhala film ever screened in the island.
On account of her tight schedule of contract with film industry, she was compelled to leave the stage in the latter part of 1940s and 1960s.
She returned to the stage again in 1960 acting in the leading female role in Malyahanawa produced and directed by B.A.W.Jayamanne. Since then she continued to perform in Vessantara in 1961 followed by Othello, Ves Muhunu, Angulimala and Allapu Kamaraya. Accredited with ineffable versatility, her performance in ‘He comes from Jaffna’ a drama produced in English dialogue for the benefit of English speaking audience had gained credentials of high reputation.
In the latter part of 1946, competition in screening the first film was so intense between Ceylon Theaters Limited and A.V.Nayagam Industries since they both controlled the distribution of films.
A.V.Nayagam braving storms against his effort with his influence signed the contract with Minerva Dramatic Group and “Kadawunu Poronduwa” the first film was screened on January 21, 1947 making history of film industry in Sri Lanka. Rukmani Devi the most talented artist in her debut on the silver screen captured the hearts of young and old in the spellbound audience by her indomitable brilliancy in playback singing, acting and dancing performance.
During the period 1947 to1978 she demonstrated her skills in 98 films. Most importantly, she played the major role of Queen of Love in all the films from Kadawunu Poronduwa to Magul Poruwa subsequently with passage of time she turned into elderly characters by the emergence of new generation.
At the outset, she was bonded with responsibility for performance only in films produced by Minerva Dramatic Group. But later her popularity glorified in absolute demand that she was offered to play the heroine role of Malini in the famous novel Kelahanda written by W.A.Silva produced and directed by B.A.W..Jayamanne. Blessed with abundance of humility she performed the major female role in ‘Doctor’ a film produced by Cinemas Limited. She was the only actress who made a record-breaking achievement in playback singing behind her own character in all these films.
Sengawunu Pilithura, a Sinhala film produced and directed by B.A.W.Jayamanne was a resounding success. B.A.W’s intent was to film the same story of Sengawunu Pilithura in Tamil dialogue for the entertainment of the Tamil speaking audience as revealed by D.V.Seneviratne, the professional script writer.
In fruition of his ambition, Kusumalatha the leading character played by Rukmani Devi the first Sri Lankan artist to appear on Tamil screen was produced and directed by B.A.W. in 1952. Kathiruppean Unnakaga (I am waiting for you) in 1977 and Nan Ungal Tholan (I am your friend) in 1978 were the other two Tamil films of her talented career. She was a gifted artist capable of expression of dialogue in fluent Sinhala, Tamil and English languages.
Records indicate that the two films Siriyalatha and Mathabhedaya were joint productions of B.A.W. Jayamanne, Eddie Jayamanne and Rukmani Devi with box office collection.
At the time of the initial stages of the beginning of cinema in India and Sri Lanka it was the practice for the main actress to perform playback singing behind her own character on the screen. Noorjehan and Suraiya predominantly influenced the Indian screen while Rukmani Devi resembled in Sri Lanka. A reservoir of inborn talents not only dominated the queen of love on the silver screen particularly from Kadawunu Poronduwa to Pipena Kumudu throughout but also excelled as the only symbolic playback singer representing her own acting performance. Gala kandeni mathuwena, Moranawa preme hade, Anna sudo, Mewila penevi, Aadara nadiya gala, Vasanawantha kala labaa and Manahara geetha gayala together with much more songs will reverberate in our memories from generation to generation.
This incontrovertible beauty queen won the Presidential Film Award for the Best Playback Singer in 1979 for her brilliant performance of the lullaby song Doi Doi Doi Doiya Putha singing behind her own elderly role played in Ahasin Polowata directed by the great Dr Lester James Peiris. She played an elderly character in Chin Chin Nona also singing with Milton Perera and M.S.Fernando.
The popular Hindi film Devatha, the main female role played by Indian film star Anjali Devi, was dubbed into Sinhala as Pathiwatha (Chastity). She was honored with five songs in Pathiwatha and continued playback singing in Hadawath Neththo, Kadawunu Poronduwa (new cast) and Rahas Dupatha. It was her inspirational contribution to film industry by her fascinating performance on the screen in about 30 films and playback singing that she was crowned as the invincible Singing Queen of the Silver Screen.
Rukmani Devi at the height of her achievement in popularity wrote her autobiography Mage Viththi (My Life Story) in 1956 with a full coverage of information gathered from various newspaper articles appeared from time to time.
It is believed that our popular film star/playback singer maintained a cordial friendship with her contemporaries world acclaimed Indian film stars Dilip Kumar, Raj Kapoor, Dev Anand, Ashok Kumar, Nargis, and the Nightingale of India Lata Mangeshkar and many others.
It was a pristine glory for Rukmani Devi to have her photograph on the front page of the world recognized Indian Film Fare Magazine. She was the only Sri Lankan artiste to be honored by this international magazine. She was also featured in “ My Likes and Dislikes” column in Film Fare Magazine in 1958.
In a gallop poll conducted by Dinamina newspaper in 1955 she was elected the Most Popular Actress with a record majority of 13,000 votes over the first runner up. The Best Actress Award for her role Malini in the famous film Kela Handa was awarded to her at the Deepasika Film Festival in 1956. Accolades were flying one after the other for her outstanding contribution to the film industry. In 1966 Janatha Sammana was presented for the most popular Female Playback Singer at the Sarasaviya Film Festival.
She was felicitated with Deeparani Special Award at the Deepasika Film Festival in 1972 in recognition of her skilled character on the stage and the screen. In 1996 she was posthumously awarded with Sarasavi Sammana on her immeasurable contribution made in her capacity as the Silver Screen Idol of the era.
She was married to Eddie Jayamanne the renowned comedian of the Sinhala screen. The narration of their clandestine love marriage would be a highly desirable story for a film to attract a spellbound audience.
The issue of a commemorative stamp by the government, a distinctive tribute paid to the rare and precious greatness of a person, is the truest manifestation of highest regard to this immortal heroine of the silver screen. The memorial statue erected at Kanuwana intersection, Ja-Ela where the fatal accident occurred is the best example of a noble act of gratefulness by the nation demonstrated in deed when the good is relegated into the limbo of forgotten things in modern society. On behalf of the nation Rukmani Devi Museum and Rukmani Devi Mawatha in Negombo were opened with highest respect to this immaculate artist.
Words cannot express the high respect of the people moved by the example of her mighty ocean of humanity. She was a colossal image affluent with empathic generosity. The true sense of dignity was portrayed by her kindness in gifting a Morris Minor car to her driver Denzil out of the excellent pay received in recognition of her exhilarating performance of the main female character Malini in Kela Handa film.
Her fragrance of excellent qualities will remain etched in lasting memories of the entire Sri Lankan nation. Rukmani Devi was a proud daughter of Mother Lanka. She is immortal.

-Asian Tribune -











ARTICLE-1
Negombo vandals fail to destroy Rukmani’s image
  • By  Crystal Koelmeyer
Sunday, 31 March 2013-THE NATION PAPER

Negombo vandals fail to destroy Rukmani’s image

  • By  Crystal Koelmeyer
  • Sunday, 31 March 2013 0
- See more at: http://www.nation.lk/edition/news-features/item/16968-negombo-vandals-fail-to-destroy-rukmani%E2%80%99s-image.html#sthash.Adx40Ivn.dpuf



Negombo vandals fail to destroy Rukmani’s image

  • By  Crystal Koelmeyer
  • Sunday, 31 March 2013 0
- See more at: http://www.nation.lk/edition/news-features/item/16968-negombo-vandals-fail-to-destroy-rukmani%E2%80%99s-image.html#sthash.Adx40Ivn.dpuf
Negombo vandals  fail to destroy  Rukmani’s image

Negombo vandals fail to destroy Rukmani’s image

Rate this story
(2 votes)
Rukmani Devi, like any other queen to have walked the Lankan soil, lies beneath ‘ruins’ at the Negombo Public Cemetery today. Since her tomb was attacked by an unidentified group whose members were arrested and later released on bail subsequent to trial in 2011, thus far, the monument had not been restored—let alone visited by her friends or die-hard fans, who constantly appear on television singing praise and shedding (crocodile) tears over the loss of their much loved legend.
Long before Jauqleine Fernandez hit the limelight, our heroine is said to have graced the cover of the much esteemed Indian publication Filmfare, which thereby affirms that she had been a well sought-after local star, who has had the potential to give Bollywood stars a run for their money, in terms of looks and talent.
Born Daisy Rasammah Daniels on 15 January 1923 to a peasant family in Nuwara Eliya as the second of six children, Rukmani had voiced her first single at the tender age of 13, under the mentorship of Maestro Rupasena. According to biographers however, recording of Sri Budda Gaya Vihare, had been the stepping stone for her much illustrious carrier, in fields of music and cinema.
The turning point of Rukmani Devi’s life, according to critics is her being Cast to play the lead role in Sri Lanka’s first Sinhala language film Kadawuna Poronduwa (The broken promise), alongside Eddie Jayamanna, to whom she later gave her hand in marriage, on 18 February 1943 at the Weligampitiya chapel.  She who had contributed immensely to the local entertainment industry at its infant stage, bid adieu to her fans exactly the day before the Swarna Gee concert, which was scheduled to be held at the Ladies’ college auditorium, to celebrate her 40th year in music.
“Rukmani Devi was a very down-to- Earth lady. My mother, who was also an actress used to adore her,” recalled Janitha Neelia Perera, the current chairperson of the Rukmani Devi Samarum Padanama, a society dedicated to taking the Rukmani Devi legacy forward. According to her, the association meets up once a month, preferably on the last Sunday of each month, at the Sudarshi Hall in Colombo.
“Before I took over, about one and a half years back, the association was run by a senior journalist for the past 25 years. The journalist was making huge profits by exploiting the name of our idol” she said. She also noted that now the association and the operations had been better streamlined under her leadership and advisory of
renowned movie star Malani Fonseka.
When inquired what measures the Samarumm Padanam has taken so far to restore the monument at the cemetery, Perera said that it is the duty of the authorities to first ensure that, if established, the new monument will not be vandalized like the previous time.
“We are more or less a fan club. It is the responsibility of the authorities to first deal with the wrongdoers” she charged. Also commenting on the urban legend surrounding the Rukmani Devi Statue in Tudella Junction, Perera said that the statue walking around at night, which had also been witnessed by certain individuals in the area, is utter hoax. “People say they see ghosts they say aliens, there is no truth in any of these claims. Quite absurd, I also have heard people say this. She was a regular mortal, so these stories are all fictious”, she quipped.
A guard cum laborer at the cemetery, a man who was hesitant to reveal his name, said that the monument was dislodged by a team of about six people, in broad daylight amidst the agitation of staff. “I still remember that day. I was clearing nearby a grave when people with equipment came and broke the monument to pieces. We were in shock, the team looked very organized. Later a municipal councilor was arrested. He had told the police that he did it to put up a ‘better’ tombstone for his aunty, yet  another ‘broken promise’ by a politico nephew”, he remarked, stressing on the irony.
The remnants of the broken tomb are kept in a room, at the cemetery premises itself although they better belong in her museum, which is also in Negombo, hardly ever open for the public.
- See more at: http://www.nation.lk/edition/news-features/item/16968-negombo-vandals-fail-to-destroy-rukmani%E2%80%99s-image.html#sthash.Adx40Ivn.dpuf



Rukmani Devi, like any other queen to have walked the Lankan soil, lies beneath ‘ruins’ at the Negombo Public Cemetery today. Since her tomb was attacked by an unidentified group whose members were arrested and later released on bail subsequent to trial in 2011, thus far, the monument had not been restored—let alone visited by her friends or die-hard fans, who constantly appear on television singing praise and shedding (crocodile) tears over the loss of their much loved legend.
Long before Jauqleine Fernandez hit the limelight, our heroine is said to have graced the cover of the much esteemed Indian publication Filmfare, which thereby affirms that she had been a well sought-after local star, who has had the potential to give Bollywood stars a run for their money, in terms of looks and talent.
Born Daisy Rasammah Daniels on 15 January 1923 to a peasant family in Nuwara Eliya as the second of six children, Rukmani had voiced her first single at the tender age of 13, under the mentorship of Maestro Rupasena. According to biographers however, recording of Sri Budda Gaya Vihare, had been the stepping stone for her much illustrious carrier, in fields of music and cinema.
The turning point of Rukmani Devi’s life, according to critics is her being Cast to play the lead role in Sri Lanka’s first Sinhala language film Kadawuna Poronduwa (The broken promise), alongside Eddie Jayamanna, to whom she later gave her hand in marriage, on 18 February 1943 at the Weligampitiya chapel.  She who had contributed immensely to the local entertainment industry at its infant stage, bid adieu to her fans exactly the day before the Swarna Gee concert, which was scheduled to be held at the Ladies’ college auditorium, to celebrate her 40th year in music.
“Rukmani Devi was a very down-to- Earth lady. My mother, who was also an actress used to adore her,” recalled Janitha Neelia Perera, the current chairperson of the Rukmani Devi Samarum Padanama, a society dedicated to taking the Rukmani Devi legacy forward. According to her, the association meets up once a month, preferably on the last Sunday of each month, at the Sudarshi Hall in Colombo.
“Before I took over, about one and a half years back, the association was run by a senior journalist for the past 25 years. The journalist was making huge profits by exploiting the name of our idol” she said. She also noted that now the association and the operations had been better streamlined under her leadership and advisory of
renowned movie star Malani Fonseka.
When inquired what measures the Samarumm Padanam has taken so far to restore the monument at the cemetery, Perera said that it is the duty of the authorities to first ensure that, if established, the new monument will not be vandalized like the previous time.
“We are more or less a fan club. It is the responsibility of the authorities to first deal with the wrongdoers” she charged. Also commenting on the urban legend surrounding the Rukmani Devi Statue in Tudella Junction, Perera said that the statue walking around at night, which had also been witnessed by certain individuals in the area, is utter hoax. “People say they see ghosts they say aliens, there is no truth in any of these claims. Quite absurd, I also have heard people say this. She was a regular mortal, so these stories are all fictious”, she quipped.
A guard cum laborer at the cemetery, a man who was hesitant to reveal his name, said that the monument was dislodged by a team of about six people, in broad daylight amidst the agitation of staff. “I still remember that day. I was clearing nearby a grave when people with equipment came and broke the monument to pieces. We were in shock, the team looked very organized. Later a municipal councilor was arrested. He had told the police that he did it to put up a ‘better’ tombstone for his aunty, yet  another ‘broken promise’ by a politico nephew”, he remarked, stressing on the irony.
The remnants of the broken tomb are kept in a room, at the cemetery premises itself although they better belong in her museum, which is also in Negombo, hardly ever open for the public. 



Negombo vandals fail to destroy Rukmani’s image

Rate this story
(2 votes)
Rukmani Devi, like any other queen to have walked the Lankan soil, lies beneath ‘ruins’ at the Negombo Public Cemetery today. Since her tomb was attacked by an unidentified group whose members were arrested and later released on bail subsequent to trial in 2011, thus far, the monument had not been restored—let alone visited by her friends or die-hard fans, who constantly appear on television singing praise and shedding (crocodile) tears over the loss of their much loved legend.
Long before Jauqleine Fernandez hit the limelight, our heroine is said to have graced the cover of the much esteemed Indian publication Filmfare, which thereby affirms that she had been a well sought-after local star, who has had the potential to give Bollywood stars a run for their money, in terms of looks and talent.
Born Daisy Rasammah Daniels on 15 January 1923 to a peasant family in Nuwara Eliya as the second of six children, Rukmani had voiced her first single at the tender age of 13, under the mentorship of Maestro Rupasena. According to biographers however, recording of Sri Budda Gaya Vihare, had been the stepping stone for her much illustrious carrier, in fields of music and cinema.
The turning point of Rukmani Devi’s life, according to critics is her being Cast to play the lead role in Sri Lanka’s first Sinhala language film Kadawuna Poronduwa (The broken promise), alongside Eddie Jayamanna, to whom she later gave her hand in marriage, on 18 February 1943 at the Weligampitiya chapel.  She who had contributed immensely to the local entertainment industry at its infant stage, bid adieu to her fans exactly the day before the Swarna Gee concert, which was scheduled to be held at the Ladies’ college auditorium, to celebrate her 40th year in music.
“Rukmani Devi was a very down-to- Earth lady. My mother, who was also an actress used to adore her,” recalled Janitha Neelia Perera, the current chairperson of the Rukmani Devi Samarum Padanama, a society dedicated to taking the Rukmani Devi legacy forward. According to her, the association meets up once a month, preferably on the last Sunday of each month, at the Sudarshi Hall in Colombo.
“Before I took over, about one and a half years back, the association was run by a senior journalist for the past 25 years. The journalist was making huge profits by exploiting the name of our idol” she said. She also noted that now the association and the operations had been better streamlined under her leadership and advisory of
renowned movie star Malani Fonseka.
When inquired what measures the Samarumm Padanam has taken so far to restore the monument at the cemetery, Perera said that it is the duty of the authorities to first ensure that, if established, the new monument will not be vandalized like the previous time.
“We are more or less a fan club. It is the responsibility of the authorities to first deal with the wrongdoers” she charged. Also commenting on the urban legend surrounding the Rukmani Devi Statue in Tudella Junction, Perera said that the statue walking around at night, which had also been witnessed by certain individuals in the area, is utter hoax. “People say they see ghosts they say aliens, there is no truth in any of these claims. Quite absurd, I also have heard people say this. She was a regular mortal, so these stories are all fictious”, she quipped.
A guard cum laborer at the cemetery, a man who was hesitant to reveal his name, said that the monument was dislodged by a team of about six people, in broad daylight amidst the agitation of staff. “I still remember that day. I was clearing nearby a grave when people with equipment came and broke the monument to pieces. We were in shock, the team looked very organized. Later a municipal councilor was arrested. He had told the police that he did it to put up a ‘better’ tombstone for his aunty, yet  another ‘broken promise’ by a politico nephew”, he remarked, stressing on the irony.
The remnants of the broken tomb are kept in a room, at the cemetery premises itself although they better belong in her museum, which is also in Negombo, hardly ever open for the public.
- See more at: http://www.nation.lk/edition/news-features/item/16968-negombo-vandals-fail-to-destroy-rukmani%E2%80%99s-image.html#sthash.Adx40Ivn.dpuf

Negombo vandals fail to destroy Rukmani’s image

Rate this story
(2 votes)
Rukmani Devi, like any other queen to have walked the Lankan soil, lies beneath ‘ruins’ at the Negombo Public Cemetery today. Since her tomb was attacked by an unidentified group whose members were arrested and later released on bail subsequent to trial in 2011, thus far, the monument had not been restored—let alone visited by her friends or die-hard fans, who constantly appear on television singing praise and shedding (crocodile) tears over the loss of their much loved legend.
Long before Jauqleine Fernandez hit the limelight, our heroine is said to have graced the cover of the much esteemed Indian publication Filmfare, which thereby affirms that she had been a well sought-after local star, who has had the potential to give Bollywood stars a run for their money, in terms of looks and talent.
Born Daisy Rasammah Daniels on 15 January 1923 to a peasant family in Nuwara Eliya as the second of six children, Rukmani had voiced her first single at the tender age of 13, under the mentorship of Maestro Rupasena. According to biographers however, recording of Sri Budda Gaya Vihare, had been the stepping stone for her much illustrious carrier, in fields of music and cinema.
The turning point of Rukmani Devi’s life, according to critics is her being Cast to play the lead role in Sri Lanka’s first Sinhala language film Kadawuna Poronduwa (The broken promise), alongside Eddie Jayamanna, to whom she later gave her hand in marriage, on 18 February 1943 at the Weligampitiya chapel.  She who had contributed immensely to the local entertainment industry at its infant stage, bid adieu to her fans exactly the day before the Swarna Gee concert, which was scheduled to be held at the Ladies’ college auditorium, to celebrate her 40th year in music.
“Rukmani Devi was a very down-to- Earth lady. My mother, who was also an actress used to adore her,” recalled Janitha Neelia Perera, the current chairperson of the Rukmani Devi Samarum Padanama, a society dedicated to taking the Rukmani Devi legacy forward. According to her, the association meets up once a month, preferably on the last Sunday of each month, at the Sudarshi Hall in Colombo.
“Before I took over, about one and a half years back, the association was run by a senior journalist for the past 25 years. The journalist was making huge profits by exploiting the name of our idol” she said. She also noted that now the association and the operations had been better streamlined under her leadership and advisory of
renowned movie star Malani Fonseka.
When inquired what measures the Samarumm Padanam has taken so far to restore the monument at the cemetery, Perera said that it is the duty of the authorities to first ensure that, if established, the new monument will not be vandalized like the previous time.
“We are more or less a fan club. It is the responsibility of the authorities to first deal with the wrongdoers” she charged. Also commenting on the urban legend surrounding the Rukmani Devi Statue in Tudella Junction, Perera said that the statue walking around at night, which had also been witnessed by certain individuals in the area, is utter hoax. “People say they see ghosts they say aliens, there is no truth in any of these claims. Quite absurd, I also have heard people say this. She was a regular mortal, so these stories are all fictious”, she quipped.
A guard cum laborer at the cemetery, a man who was hesitant to reveal his name, said that the monument was dislodged by a team of about six people, in broad daylight amidst the agitation of staff. “I still remember that day. I was clearing nearby a grave when people with equipment came and broke the monument to pieces. We were in shock, the team looked very organized. Later a municipal councilor was arrested. He had told the police that he did it to put up a ‘better’ tombstone for his aunty, yet  another ‘broken promise’ by a politico nephew”, he remarked, stressing on the irony.
The remnants of the broken tomb are kept in a room, at the cemetery premises itself although they better belong in her museum, which is also in Negombo, hardly ever open for the public.
- See more at: http://www.nation.lk/edition/news-features/item/16968-negombo-vandals-fail-to-destroy-rukmani%E2%80%99s-image.html#sthash.Adx40Ivn.dpuf

No comments:

Post a Comment